ur. 28 II 1891 we Lwowie, zm. 26 VIII 1976 w Warszawie
W 1909 roku ukończył gimnazjum w Chyrowie a w 1915 r. na Uniwersytecie Lwowskim uzyskał tytuł doktora praw. W latach 1914-1918 służył w armii austriackiej. W listopadzie 1918 r. zasłynął jako dowódca obrony Góry Stracenia we Lwowie. Od stycznia do sierpnia 1919 r. i od lipca do grudnia 1920 r. do dowódca batalionu, pułku i Grupy Operacyjnej swojego imienia. Od sierpnia 1919 r. do lipca 1920 r. obserwator w 59 Eskadrze Lotniczej. Wykazany w stopniu mjr. w Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1 VI 1921. Był wówczas przydzielony do 14. puł. Uczestnik III Powstania Śląskiego. W latach 1921-1922 ukończył kurs doszkalający w Wyższej Szkole Wojennej, następnie był tam wykładowcą. Od grudnia 1927 r. dowódca 26 Pułku Ułanów, od marca 1929 r. Brygady Kawalerii "Toruń" (przemianowana w 1934 r. na Brygadę Kawalerii "Bydgoszcz"). Od 3 kwietnia 1937 r. dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, którą dowodził we wrześniu 1939 r. W latach 1939-1945 przebywał w niemieckiej niewoli (dwie próby ucieczki z Ofllagu VIII E Johannisbrunn) W 30 kwietnia 1945 r. zwolniony z niewoli krótko przebywał we Francji i w październiku powrócił do kraju. Odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari w 1922 roku (wniosek z 8 września 1920 r.) i Krzyżem Walecznych w 1921 r. Awanse: podporucznik (1916 r.), porucznik (1918 r.) rotmistrz (1918 r.), major (1920r.) podpułkownik (1922 r.), pułkownik (1928 r.), generał brygady (1938 r.).
Źródła:
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921;
- J. Kirszak, Biogramy żołnierzy odznaczonych Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych za wojnę 1920 r., "Polska Zbrojna" 2020, nr 4.
Autorzy:
Oprac. J. Cisek, K. Grzyb, E. Kozłowska, G. Kuba, P. Staszczak, Ł. Wieczorek
Tagi