ur. 13 I 1866 w m. Borszczów, s. Antoniego, lekarza sądowego w Kołomyi. Oficer zawodowy armii austriackiej.
Syn powstańca styczniowego 1863 roku i lekarza. 26 VI 1884 uzyskał maturę w Gimnazjum w Kołomyi i w roku akademickim 1884/1885 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po niezaliczeniu I rygorozum (12 XII 1889) przerwał studia. Po ukończeniu szkoły kadetów w Innsbrucku został oficerem zawodowym. W 1897 awansowany na por.piech, przed I wojną został zwolniony do rezerwy. 6 VIII 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego we Lwowie. Przeszedł wraz z nim do Mszany Dolnej i po rozwiązaniu formacji (26 IX 1914), wyraził gotowość do dalszej służby. Został dowódcą 13.komp. IV baonu 3.pp.LP. Prowadził ją w bitwie pod Rafajłową 12 X 1914 i już w końcu tego miesiąca objął dowództwo IV baonu 3.pp.LP. Po Mołotkowie (29 X 1914) został odcięty od własnych oddziałów i dla uniknięcia niewoli zatrudnił się w jednym z dworów w charakterze karbowego. Po powrocie do oddziałow został 11 XI 1914 awansowany na kpt.piech. i wyznaczony dowódcą I baonu 3.pp.LP. Stał na jego czele w kampanii bukowińskiej i besarabskiej wiosną 1915 roku. 2 IX 1915 roku awansowany został na mjr piech. (VIII ranga, rozkaz Komendy LP nr 145, dekret NKA nr 13766 z 2 IX 1915), pozostając nadal dowódcą I baonu 3.pp LP (do 10 I 1916). Zwolniony z LP rozkazem NKA nr 18417, i następnie reaktywowany jako szer. (NKA nr 3528 z 16 II 1916). Przeniesiony do Baonu Etapowego w stopniu sierż. do Komendy Placu LP w Warszawie, wreszcie na powrót do I baonu 3.pp.LP. Służył także w Stacji Zbornej LP w Przemyślu. Był wykazany w indeksie legionistów przekazanym do CUE przez b.komendanta Polskiego Korpusu Posiłkowego gen.J.Schillinga w dniu 24 V 1918. Aresztowany po nieudanej próbie przekroczenia frontu pod Rarańczą (15-16 II 1918), był (jako sierż.) jednym z oskarżonych w procesie legionistów oskarżonych o zdradę stanu w Marmaros-Sziget (8 VI - 2 X 1918). Po abolicji cesarskiej wyjechał do Lwowa. Walczył w obronie miasta przed Ukraińcami od 1 XI 1918 jako mjr.piech. na odcinku V "Szkoła Sienkiewicza. Od 4 I 1919 stał na czele komisji poborowej w Łańcucie, w IV tego roku przydzielony został do sztabu GO płk.W.Sikorskiego, a w VIII 1919 wyznaczony komendantem m.Pińska. Od 23 V 1920 do końca wojny z bolszewikami dowodził 15. pp a następnie XIII BP. 1 VI 1921 wykazany w stopniu płk w 15. pp. W l.1921-1923 był dowódcą piechoty dywizyjnej 28.DP. Zweryfikowany jako płk.piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919 został w zastępstwie wyznaczony na szefa Departamentu Piechoty w MSWojsk. 31 X 1923 przeszedł w stan spoczynku w stopniu tytularnego gen.bryg. Zmarł 20 II 1933 w Muncewiczach w pow.Wołożyn. Odznaczony VM 5.klasy, KN, KW 3x.
Źródła:
- CAW I.120.63.746;
- CAW I.120.1.422;
- CAW I.120.1.101;
- Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51 – 1917/18, t.III, T-Ż, Kraków 2015;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- Spis oficerów...;
- A.Krasicki, Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916, Warszawa 1988;
- Rarańcza. Zbiór opracowań w 15-lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933;
- Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918, t.III, Lwów 1939;
- Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935;
- P.Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994;
- T.Kryska-Karski, S.Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi