ur. 13 III 1881 w m. Jaworów, przyn. Krosno. Pracownik przemysłu naftowego.
Po ukończeniu szkoły średniej służył w austr. 8. puł. (20 III 1898 - 30 X 1901). Od 1910 roku pracował jako kierownik biura „Fabryki Nafty Waleriana Stawiarskiego i Spółka w Krośnie”. Po przeniesieniu do Krakowa wstąpił do ZS, jednocześnie był instruktorem strzeleckim w Krośnie. Ukończył kurs oficerski ZS w Krakowie. 17 IX 1914 z grupą 200 ochotników wyjechał z Krosna do Legionów. Początkowo dowodził 1.komp.w Baonie S.Walewskiego, a następnie tą samą kompanią w Baonie kpt.T.Terleckiego. Od 15 X 1914 dowodził 9. komp. III baonu 3. pp LP, w dniu 20 X 1914 roku awansowany do stopnia por.piech. (rozkaz Komendy LP nr 42 z 20 X 1914). Przydzielony następnie do Intendentury LP (16 VI - 20 XI 1915), był referentem intendentury w III Brygadzie LP (21 XI 1915 - 28 II 1916) i kolejno oficerem prowiantowym w Komendzie LP (1 III - 30 VII 1916). 1 VII 1916 awansował na kpt.prow. Po 30 VII 1916 kierował Piekarnią Polową LP. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) przeniesiony do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Był tam zastępcą dowódcy (21 IX - 31 XII 1917) a następnie dowódcą taborów Polskiego Korpusu Posiłkowego. Podczas próby przejścia przez front pod Rarańczą (15-16 II 1918) został aresztowany i osadzony obozie internowanych w Huszt. Był jednym z oskarżonych w procesie legionistów w Marmaros-Sziget (8 VI - 2 X 1918). Po cesarskiej abolicji wyjechal do Warszawy. Reskryptem Rady Regencyjnej z 5 XI 1918 przyjęty do WP z zatwierdzeniem stopnia rtm. posiadanego w Polskim Korpusie Posiłkowym. Rozkazem DOGen w Krakowie z 6 XII 1918 przeniesiony jako kpt.rach do DOGen. Warszawa w celu zorganizowania intendentury. Rozkazem z 27 XI 1919 powołany ponownie do służby czynnej i wyznaczony dowódcą taborów 1.DP Leg. W wojnie bolszewickiej dowódca taborów 1.DP Leg. (1 IX 1919 - 30 IV 1920). Nastepnie skierowany do Kielc do fabryki wozów taborowych, której byl kierownikiem do 30 III 1921. Zweryfikowany jako ppłk.tab. z 1 VI 1919, został w dniu 1 IV 1921 wyznaczony komendantem Wojskowej Wytwórni Materiałów Taborowych w Poznaniu, a po jej likwidacji w 1924, na krótko przeszedł do X Dyonu Taborów w Przemyślu. Zmarł po dłuższej chorobie 27 VII 1924 roku w Warszawie. Żonaty z Barbarą z Kunyszów od 1906, mieli synów Antoniego Krzysztofa (1907), Stefana Jana (1910), Michała Hipolita (1912), Romana Rudolfa (1914) oraz córkę Kamilę Helenę (1905). Odznaczony KN, KW. W LP odznaczony austr. Signum Laudis (Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Obrony Krajowej nr 160 z 23 XI 1916).
Źródła:
- ANKr., NKN, teka 483;
- CAW I.120.1.99;
- CAW I.120.1.101;
- CAW I.120.1.129;
- CAW I.120.1.386; CAW I.120.1.557;
- CAW I.120.63.746;
- DRW 1918 nr 5;
- DRW 1919 nr 98;
- OGKr 1918 nr 20;
- H.Lewartowski, B.Pochmarski, J.A.Teslar, Szlakiem Bojowym Legionów, Lwów 1915;
- P.Babinetz, Ruch niepodległościowy w Krośnieńskiem 1900-1918, Krosno 2007, mps.;
- Lista Starszeństwa Oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917;
- Rarańcza. Zbiór opracowań w 15-lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933;
- W.K.Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, t.V Ś-Ż, Warszawa 2007;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- "Polska Zbrojna", nr 209, Warszawa 1 VIII 1924, s. 5.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi