ur. 22 I 1891 w m. Sidzina pow. Myślenice, s. Błażeja, urzędnika, i Heleny z d. Nowakowska, w. rzymskokatolickie. Słuchacz filozofii i artysta dramatyczny.
Uczęszczał do II Gimnazjum św.Jacka i III Gimnazjum im.Jana Sobieskiego w Krakowie, w którym 8 VI 1909 uzyskał maturę. Od roku akademickiego 1909/1910 studiował filologię polską na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego a jednocześnie uczył się szkole dramatycznej Kazimierza Gabryelskiego. 1 VII 1910 debiutował jako aktor na deskach Teatru Ludowego. Od sezonu 1911/1912 występował w Teatrze Miejskim im.Juliusza Słowackiego w Krakowie. 25 I 1911 uchwałą Senatu UJ udzielono mu nagany z zagrożeniem wydalenia za udział w demonstracji 29 XI 1910, tzw. Zimmermaniadzie. Po wybuchu wojny zgłosił się do LP. Po krótkim okresie służby frontowej, przydzielony został do DW NKN, gdzie pracował jako oficer prasowy. 4 XI 1914 mianowany chor.kanc. (XII ranga, rozkaz NKA 1532 z 4 XI 1914), a 1 XII 1916 ppor.kanc. W końcu 1916 przeszedł do służby werbunkowej. Po kryzysie przysięgowym kontynuował służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po Rarańczy (15-16 II 1916) został przez Austriaków internowany. Po zwolnieniu z internowania powrócił do Teatru Słowackiego w Krakowie (IV 1918). Rozkazem DOGen w Krakowie z 4 XII 1918 zwolniony w stopniu ppor. Dyplom doktora otrzymał 30 IV 1920, na podstawie rozprawy o Józefie Narzymskim. Po 1 VII 1920 działał na rzecz Armii Ochotniczej i werbunku. W l.1926-1929 był dyrektorem w/w teatru, a od 1930 stałym współpracownikiem poczytnego "Ilustrowanego Kuriera Codziennego". W 1937 rozgłos przyniosła mu adaptacja "Gałązki Rozmarynu", której był autorem i reżyserem. W 1938 przystąpił do Stronnictwa Pracy. Podczas Kampanii Wrześniowej 1939 znalazł się we Lwowie, gdzie prowadził pracę (wraz ze Stanisławem Kotem), na rzecz uchodźców. Po przedostaniu się do Francji wszedł w skład Rady Narodowej (21 XII 1939 - 3 IX 1941), ale po układzie Sikorski - Majski (30 VII 1941) przeszedł na stronę opozycji piłsudczykowskiej. Na emigracji pozostawał zagorzałym przeciwnikiem komunizmu i PRL. Publikował na łamach "Wiadomościach Polskich", wspieranych przez Jana Lechonia i środowisko W.Jędrzejewicza w Nowym Jorku a potem w londyńskim "Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza". Udzielał się także w Radio "Wolna Europa". Zmarł w Londynie 4 X 1963, pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Źródła:
- AAN ZLP, teka 278;
- CAW I.120.63.746;
- CAW I.120.1.369, CAW I.120.1.386 (tu mianowanie na chor.: 4 VI 1915);
- Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51 – 1917/18, t.III, T-Ż, Kraków 2015;
- OGKr 1918 nr 19 (tu: Zygmunt Tempka-Nowakowski)l PSB t.XXIII (1978);
- "Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza", Londyn (1963) nr 239, 241, 242;.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi