ur. 22 VII 1891 w Warszawie, s. Alfonsa Karola, rzeźbiarza, i Stefanii Jadwigi z d. Lipska.
Wnuk powstańca 1831, brat Romana Leona i Stefana Bronisława. Uczestniczył w strajku szkolnym w Szkole Realnej w Łowiczu, do której uczęszczał, po czym w I 1906 przeszedł do tamtejszej szkoły polskiej, a następnie do szkoły handlowej. W l.1907-1909 kontynuował naukę w gimnazjum E. Konopczyńskiego w Warszawie. Nastepnie studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej. Już w Łowiczu wstąpił do Związku Młodzieży Postępowej (potem Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej „Filarecja”) a podczas studiów należał do socjalizującego "Życia”, którego w l.1913-1914 był prezesem. Od 10 XI 1912 był członkiem ZWC i ZS. Ukończył kurs oficerski. Kierował obwodem skawińskim ZS. Jako poddany rosyjski aresztowany 6 VIII 1914 i osadzony w Krakowie. Po zwolnieniu w dniu 20 VIII 1914 wstapił do LP. Początkowo służył w Baonie Uzupełniającym w Krakowie, potem w organizowanym przez mjr. M. Trojanowskiego Baonie Uzupełniającym, a następnie dowodził plutonem w Baonie Uzupełniającym kpt. L. Berbeckiego. Od I 1915 służył w 1. pp I Brygady LP. Chory, odnotowany 26 I 1915 w szpitalu u SS. Zmartwychwstanek w Kętach. 27 III 1915 przydzielony na kurs km w Kozach. Od 5 V tego roku służył w 2. okm 5. pp I Brygady LP. 6 XI 1915 mianowany komisarzem werbunkowym DW NKN na okręg Jędrzejów. Przejściowo (15 V - 10 VI 1916) dowodził w 1. okm 5. pp I Brygady LP po czym 15 VI tego roku odkomenderowany do POW, 30 VIII 1916 mianowany ppor. piech. (w I Brygadzie). Kierował obwodem sieradzkim, a potem północno-kaliskim. W V 1917 powrócił do 5. pp LP. 1 IV 1917 mianowany przez Komendę LP chor. piech. 16 VII 1917 zwolniony z LP i internowany przez Niemców w Beniaminowie. W obozie przebywał do III 1918. 1 IV tego roku wyjechał do Krakowa, potem do Lwowa, gdzie podjął służbę w POW. Od 1 XI 1918 uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku I (pododcinek Remiza-Cytadela). 5 XII przeniesiony do 5 pp Leg, dowodził plutonem km. Por. piech. z dniem 1 XI 1918, przydzielony do Oddziału VI NDWP, następnie dowodził komp. piechoty, a od II 1919 był referentem, potem zastępcą szefa Wydziału II w DOGen Kielce. Z dniem 1 XII 1919 awansowany na kpt. piech. W okresie od 2 I do 17 IV 1920 był słuchaczem wojennego kursu Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Po jego przerwaniu został szefem Oddziału II DJazdy, a w okresie od 30 VI do 25 XI 1920 szefem Oddziału II DOGen Pomorze. 26 XI został szefem Wydziału Organizacyjnego Oddziału II Sztabu Generalnego. Po zakończeniu wojny szkolił się na kursie w WSWoj. w Warszawie (2 I - połowa IX 1921), następnie został szefem Oddziału IV w DOK V w Krakowie. Zweryfikowany jako kpt. SG piech. z 1 VI 1919, od 22 X 1922 był kierownikiem ekspozytury nr IV Oddziału II Sztabu Generalnego w Krakowie. Z dniem 1 VII 1923 awansował na mjr. SG piech. W l.1921-1923 studiował w Szkole Nauk Politycznych w Krakowie. Od 10 XI 1923 zajmował stanowisko II referenta w Inspektoracie Armii nr IV gen, s. Szeptyckiego. Od 2 VI 1925 był dowódcą II baonu 12. pp i kolejno oficerem sztabu DOK V w Krakowie (od 31 V 1926), po czym od 25 VI 1926 do 19 I 1928 służył jako kierownik referatu i szef Wydziału w Oddziale III Sztabu Generalnego. W okresie 1 V 1929 - 16 IX 1933 sprawował funkcję attaché wojskowego w Belgradzie. Z dniem 1 I 1931 awansował na ppłk. dypl. piech. Odkomenderowany do MSW, został naczelnikiem Wydziału Bezpieczeństwa we Lwowie. 31 III 1934 został przeniesiony do rezerwy. 12 IX 1934 mianowany wicewojewodą pomorskim, w VII 1936 objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego „Gazety Polskiej”, w XI 1938 został jej redaktorem naczelnym. Na początku IX 1939 objął funkcję szefa Oddziału II w Dowództwie Obrony Warszawy. Sprawował je do kapitulacji załogi miasta (28 IX 1939). Następnie ukrywał się. Aresztowany przez Niemców i uwięziony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu, zamordowany w obozie 5 XII 1942.Odznaczony VM 5. kl., KN, KW 3x, SKZ i odznaczeniami zagranicznymi. .
Źródła:
- ANKr., NKN 439;
- DRW 1919 nr 33;
- DRW 1919 nr 98;
- Lista chorych, rannych...;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- W.Jaskulski, Cesarska i Królewska Komenda Grupy Legionów Polskich (luty-październik 1915 roku). Zarys służby, 'Piotrkowskie Zeszyty Historyczne' T. 17 (2016);
- M.Starzyński, My, Pierwsza Brygada, 'Gazeta Polska' 1939 nr 216;
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917;
- S.F. Składkowski, Beniaminów 1915-1916, Warszawa 1935;
- Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. III, Lwów 1939;
- PSB t. XLII/ (2004);
- P. Stawecki, Oficerowie dyplomowani wojska drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław 1997;
- W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969;
- L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985;
- B. Olszewicz, Lista strat kultury polskiej,Warszawa 1947;
- W.J. Wysocki, Starzyńscy w Łowiczu, Łowicz 1993;
- K.Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, t.IV P-S, Warszawa 2006.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi