ur. 6 I 1895 w m. Banja Luca (Bośnia), s. Adama, radcy sądu krajowego w Bośni, i Heleny z d. Iwanicka, w. rzymskokatolickie, przyn. Kraków. Student agronomii. Książeczka wojskowa nr 38569, 6051/II.
Uczęszczał do V Gimnazjum w Lwowie, ale maturę złożył 17 VI 1913 w I Gimnazjum św. Anny w Krakowie. W roku akademickim 1913/1914 wstąpił na Studium Rolnicze na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1910 należał do skautingu, prowadził zastęp "Kruków” przy Gimnazjum św. Anny. 18 XI 1913 wszedł w skład Rady Drużynowych, był zastępcą drużynowego V Drużyny Skautowej im. M. Wołodyjowskiego a od IX 1912 do III 1913 stał na jej czele. Należał także do TG „Sokół”. W oddziałach strzeleckich a następnie w LP od 15 VIII 1914. Został przydzielony do 14. komp. IV baonu 2. pp LP. Odkomenderowany na I kurs Szkoły Podchorążych LP, po jego zawieszeniu w związku z zagrożeniem rosyjskim dla Krakowa, powrócił 9 X 1914 do służby w polu. 5 XI 1914 został mianowany ppor. piech. (XI ranga, rozkaz Komendy LP nr 51). 6 XII 1914 został ranny pod Pasieczną, Od 24 I - 15 IV 1915 dowodził 16. komp. IV baonu, następnie plutonem w 9. komp. III baonu (15 IV - 14 V 1915) i 11. komp. III baonu 2. pp LP (14 V - 15 VI 1915). Z dniem 2 VII 1915 mianowany por. i komendantem kompanii (X ranga, rozkaz Komendy LP nr 132 z 15 VI 1915). Przeniesiony następnie do 4. pp III Brygady LP, objął komendę nad 3. komp. I baonu. 15 VII 1915 wyruszył z pułkiem z Piotrkowa na front w Lubelskim, już jednak 27 IX 1915 odnotowany w Szpitalu Fortecznym nr 4. w Krakowie. Po rekonwalescencji objął 21 XI 1915 dowództwo III baonu, lecz już 19 XII 1915 przeniesiono go na dowódcę 12. komp. w tym baonie. 1 VII 1916 awansował na kpt. piech. z ponownym przydziałem na dowódcę III baonu. Po wycofaniu LP z frontu został z dniem 15 XII 1916 po raz kolejny dowódcą 12. komp. Był słuchaczem kursu Sztabu Generalnego w Warszawie (31 I -30 III 1917), a od 1 VII do 1 VIII tego roku dowódcą I baonu Kursu Wyszkolenia nr 3. Później ponownie dowódcą 12. komp. 4. pp LP. Po likwidacji pułku służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. Dowodził III baonem w Dowództwie Uzupełnień w Bolechowie (10-18 II 1918). Po Rarańczy internowany do 23 IV tego roku w Dolinie i Dulfalvie. 12 V 1918 został wcielony do armii austriackiej i wysłany na front włoski. Dowodził komp. w grupie G. IX w Faëdis pod Udine. 6 VI 1918 wyreklamowany z armii dla kontynuowania studiów rolniczych. Powrócił wówczas do Krakowa. Po rozbrojeniu Austriaków został dowódcą I baonu 4. pp Leg. (1 XI 1918). Już 12 XI objął stanowisko referenta organizacyjnego w tworzonej przez gen. B. Roję Polskiej Komendzie Wojskowej w Krakowie. 19 XI 1918 wyruszył na front ukraiński jako szef sztabu odsieczy Lwowa. Po wyparciu Ukraińców z miasta (22 XI 1918) awansował na mjr. piech. (rozkazem B. Roi z 25 XI 1918 ze starszeństwem z 1 XI 1918). 6 XII tego roku objął funkcję szefa sztabu grupy gen. J. Leśniewskiego. Rozkazem z 7 V 1919 przeniesiony do dyspozycji gen. S. Szeptyckiego na froncie litewsko-białoruskim z dniem 14 IV 1919. Od 29 IV 1919 był szefem sztabu brygady gen. A. Mokrzeckiego w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Następnie służył w DOGen Łódź, gdzie był szefem Oddziału I (od 21 VII 1919), szefem sztabu (od 12 VI 1920), szefem Wydziału IV (od 18 VII 1920) i zastępcą szefa sztabu (od 25 IX 1921). Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 VI 1919, od 31 X 1921 był słuchaczem kursu doszkalającego oficerów Sztabu Generalnego, po czym został szefem sztabu 2 DP Leg. 21 X 1922 r. przeniesiony do Oddziału IV sztabu MSWojsk. W 1923 ukończył studia na WSWoj w Warszawie. Od 12 X 1923 służył w DOK V w Krakowie, po czym pozostawał w stanie nieczynnym (17 I - 14 XII 1925). Przydzielony następnie do Oddziału IV Sztabu Generalnego a 12 VI 1926 wyznaczono na szefa sztabu 23 DP. 1 I 1927 awansował na ppłk. SG piech. Dowodził II baonem 81. pp (od 23 V 1927), był zastępcą dowódcy 18. pp (od 20 X 1927), szefem sztabu OK nr IV w Łodzi (od grudnia 1928), od 1931 dowódca 86. pp. 1 I 1934 r. awansował na płk. dypl. piech., w czerwcu został szefem Oddziału IV Sztabu Głównego. 25 IV 1938 wyznaczono go na dowódcę piechoty dywizyjnej 17. DP. Wraz z dywizją uczestniczył w działaniach wojennych Armii „Poznań”, m.in. w bitwie nad Bzurą, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej. Okres wojny spędził w obozach jenieckich, gdzie działał w ruchu oporu. Po wojnie wrócił do kraju. Mieszkał w Krakowie i tam zmarł 27 IV 1975. Odznaczony VM 5 kl., KN, OOP 4 kl., KW 3x., i ZKZ. W PRL otrzymał order VM 4. kl. Podczas służby w LP został wyróżniony cesarską pochwałą na piśmie.
Źródła:
- ANKr., NKN, sygn. 434;
- CAW I.120.63.746;
- CAW I.120.1.94, CAW I.120.1.128;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.30;
- CAW I.120.63.263;
- CAW I.120.1.103;
- CAW I.120.63.103;
- Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51 – 1917/18, t.III, S-Ś, Kraków 2014;
- DRW 1919 nr 55;
- "Goniec Polowy Legionów" R.I (1915) nr 7 z 6 VII;
- Lista chorych, rannych...;
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917;
- Lista strat V – VII 1915;
- Lista strat VII-X 1915;
- R.O.1923;
- OGLw. 1918 nr 4;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.1939;
- H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935;
- T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich, Warszawa 1939;
- Za kratami więzień i drutami obozów t. I, Warszawa 1927;
- W.Chocianowicz, W 50-lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969;
- Czwarty Pułk Piechoty 1806-1966, Londyn [1965];
- L. Głowacki, 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 r., Lublin 1969;
- W.K.Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, t.IV P-S, Warszawa 2006.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi