Skinder Tadeusz Antoni, ps. „Stary Dzik”

ur. 20 VI 1897 w m. Kotielnikowo (Kaukaz), s. Wacława, urzędnika kolejowego, i Marii z d. Dudzińska, w. rzymskokatolickie.

Po powrocie rodziny z Kaukazu do Warszawy, uczęszczał do gimnazjum. W czasie nauki działał w harcerstwie, od XII 1914 był kursantem Wolnej Szkoły Strzeleckiej. W VIII 1915 na krótko aresztowany przez Niemców, po wypuszczeniu wstąpił do Baonu Warszawskiego POW i wymaszerował do I Brygady. Do XII 1915 służył w 5. pp LP. Następnie na powrót do POW, do XI 1917 był komendantem obwodu sierpeckiego w Okręgu VI POW. Od XI 1917 do XI 1918 był instruktorem Szkoły Podoficerskiej Obwodu la POW. Od 1 XI do 15 XII 1918 służył jako komendant Oddziałów Kurierskich przy KN 3 POW, a od 15 XII 1918 w POW w Wilnie m.in. jako kierownik wywiadu przy XI Okręgu POW i komendant Obwodu Wilno POW. Brał udział w Samoobronie Wilna, za co awansowany został na stopień sierż.Od VIII do XI 1919 uczył się w kursie (XV) SPPiech.po czym został dowódcą komp., w stopniu ppor. z dniem 9 XII 1919. 31 XII tego roku został ranny podczas wypadu na stanowiska nieprzyjaciela. W II 1920 przeniesiono go do Oddziału II Sztabu MSWojsk. i wysłano na teren plebiscytowy Warmii i Mazur. 1 VIII 1920, kiedy przydzielony został do Związku Obrońców Ojczyzny i wysłany na tyły armii bolszewickiej, dla zorganizowania działalności dywersyjnej w rejonie Białystok - Grodno - Wilno. Brał udział w akcji gen.LŻeligowskiego na Wilno (9 X 1920). Kpt. z dniem 15 VIII 1924. Od IV do VIII 1926 był referentem w Wydziale Kartograficznym WIG. Absolwent VIII promocji WSWoj. w Warszawie (1927-1929), od I 1932 do IX 1937 był szefem Wywiadu KOP. Mjr. dypl. od 1 I 1932. W X 1938 został zastępcą Szefa Wydziału (Wywiad Ofensywny) Wydziału Wywiadowczego Oddziału II SGNW. 19 III 1939 awansował do stopnia ppłk. dypl..Z wybuchem wojny przeszedł do Kwatery Głównej NDWP jako szef Wydziału Wywiadowczego pierwszego rzutu Oddz. II Sztabu NW i zca szefa (płk.dypl.M.Smoleńskiego). 18 IX 1939 przekroczył granicę rumuńską. Po krótkim okresie aktywności na terenie Rumunii, odsunięty od służby. Dopiero 7 XII 1943 został mianowany został przez Naczelnego Wodza, gen. K. Sosnkowskiego, zastępcą szefa Oddziału Informacyjno-Wywiadowczego Sztabu NW. Służył w tym charakterze do I 1945. Płk dypl. z 19 III 1944. Po wojnie rozpracowywany przez komunistyczne organa bezpieczeństwa Zmarł 22 I 1952 w 4 Szpitalu Polskim w Iscoyd Park koło Whitchurch i pochowany na cmentarzu w Wrexham. Posiadał VM 5 kl., KN z Mieczami i szereg innych odznaczeń polskich i obcych. .

Źródła:

  • CAW, AP. 1769/89/4632;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • PSB t. XXXVIII (1998);
  • T.Dubicki A.Suchcitz ,Oficerowie wywiadu WP i PSZ w latach 1939-1945. Słownik biograficzny, t.1, Warszawa 2009;
  • M.Jabłonowski, Formacja specjalna. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939, Warszawa 2002-2003;
  • A.Chrzanowska, S.Koller, M.Kościańska, W.Kujawa i inn., Aparat Bezpieczeństwa wobec żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszy Straży Granicznej, Warszawa 2013;
  • K.Grodziska, Polskie groby na cmentarzach północnej Walii, Kraków 2004.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji