ur. 29 VI 1891 w m. Milówka k. Zywca, s. Mariana, farmaceuty, i Adeli z d. Schimlovich, przyn. Lwów. Student III roku politechniki. Książeczka wojskowa nr 1864.
W l. 1903-1910 uczył się w I Wyższej Szkole Realnej we Lwowie i tam uzyskał maturę. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej.Od IX 1910 należał do tajnej Armii Polskiej (2.komp. we Lwowie) a następnie był organizatorem i zastępcą komendanta IV PDS w robotniczym Kleparowie. W V 1912 uczestniczył w demonstracji przeciwko odłączeniu Chełmszczyzny od Królestwa Polskiego pod konsulatem rosyjskim we Lwowie. Został wówczas pobity przez funkcjonariuszy policji. Od wiosny 1913 uczestniczył w kursie szkoły podchorążych PDS we Lwowie i 10 I 1914 został mianowany podoficerem - kadetem. 3 VIII 1914 przybył wraz z wraz z oddziałem ochotników z Kleparowa do Krakowa. Do 7 VIII 1914 dowodził plutonem 3. komp. baonu strzeleckiego M. Norwida-Neugebauera. 20 IX 1914 odkomenderowany do formowanego 3. pp LP, służył jako dowódca plutonu w 3.komp. I baonu tego pułku. 24 I 1915 został ranny pod Bertianką na froncie karpackim. Po powrocie ze szpitala, objął 1 IV 1915 objął dowództwo plut. w 7.komp.II baonu, które sprawował do 1 III 1916. Za znakomite pełnienie służby wobec nieprzyjaciela został odznaczony w VI 1915 austr. Brązowym Medalem za Waleczność. Następnie ukończył z wynikiem bardzo dobrym Szkołę Chorążych i 1 V 1916 mianowany chor.piech. i komendantem plutonu w 8. komp. (rozkaz Komendy LP nr 211 z 1 V 1916). 16 VI 1916 pod Tumaniem został ciężko ranny w brzuch i rękę i do końca roku leczył się w Szpitalu Twierdzy nr 1 w Krakowie. 9 II 1917 przeniesiony został do Żandarmerii LP. Od 1 VII 1917 dowodził plutonem w obozie rekruckim w Ostrowi. Był także wymieniony we wniosku do odznaczenia austr. Krzyżem Wojskowym Karola z 28 III 1917. Wymieniony w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy wysłanych na 3. Kurs WyszkoleniaW czasie kryzysu przysięgowego wstąpił do PSZ i 1 IX 1917 awansował na ppor. piech. Od 1 IX 1917 do 1 IX 1918 dowodził kompanią na Kursie Wyszkolenia nr 2, a potem w szkole podoficerskiej. 12 X 1918 mianowany przez Radę Regencyjną por. piech.Po rozbrojeniu Niemców pozostawał na tym stanowisku aż do końca III 1919. Od 1 IV do 31 VIII 1919 dowodził komp. 34. pp. Walczył wraz z pułkiem na Polesiu. Rozkazem z 6 XI 1919 przeniesiony z 34. pp do Departamentu I MSWojsk. i dekretem z 9 XII 1919 z dniem 1 XII 1919 mianowany kpt. piech. Od 15 VII do 25 VIII 1920 sprawował funkcję szefa sztabu XVIII BP. Kolejno, do 15 IX 1920 był szefem sekcji w Oddziale I NDWP, następnie do 15 II 1921 dowodził baonem w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty. Od 15 II do 15 X 1921 był starszym referentem Oddziale I NDWP i szefem wydziału w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. Zweryfikowany jako kpt. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919, był następnie kursantem w WSWoj w Warszawie (15 X 1921-1 X 1923). Po jej ukończeniu, zajmował do 21 XI 1924 stanowisko kierownika referatu w Oddziale III Sztabu Generalnego. Mjr. SG piech. ze starszeństwem z 1 VII 1923 roku. Od 21 XI 1924 dowodził II baonem 52.pp, zaś od 1 I 1926 był referentem w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. Następnie (od 22 III 1926) służył w DOK II w Lublinie, gdzie do 11 VI 1927 był szefem Oddziału Wyszkolenia, a do 15 IX 1928 szefem Oddziału Ogólnego. Od 16 IX 1928 do 27 X 1932 pełnił obowiązki szefa Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, a równocześnie również redaktora „Bellony” (1928-1932). W 1930 założył tygodnik dla podoficerów „Wiarus”. Od 28 X 1932 do 5 IV 1934 ponownie w 34.pp, gdzie dowodził I i II baonem. W okresie 11 VII – 11 VIII 1933 odbył staż w szkole ognia artylerii OK IX. Od 6 IV 1934 do 25 III 1935 był zastępcą szefa Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego. W okresie służby w 34. pp był także wiceprezesem ZLP i Towarzystwa Przyjaciół ZS. 31 XII 1935 przeszedł w stan spoczynku.W l.1936-1939 był m.in. kierownikiem wyszkolenia Zarządu Głównego Związku Oficerów Rezerwy, dwukrotnie komendantem obozu ćwiczeń oficerów rezerwy w Cetniewie.Zmobilizowany w 1939, służył w Biurze Propagandy Sztabu NW. 18 IX 1939 przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. W grudniu przedostał się do Francji. Przydzielony do Wydziału Propagandy i Oświaty MSWojsk, następnie szef obozu ćwiczeń w stacji zbornej oficerów w Camp de Carpiagne koło Marsylii. Po upadku Francji przedostał się do Wlk. Brytanii. Tam służył m.in. w Brygadzie Szkolnej i w biurze prasowym MON. Na początku 1944 przeniesiono go do biura historycznego 2.KP we Włoszech. 1 VII 1945 awansował na ppłk. dypl. piech. Po przeniesieniu korpusu do Wlk. Brytanii przydzielono go do obozu rezerwowych oficerów łączności i tłumaczy. W 1947 powrócił do kraju, zamieszkał w Krynicy Zdroju i w latach 1948-1952 pracował jako nauczyciel języka angielskiego w tamtejszym liceum ogólnokształcącym. Następnie (w latach 1953-1958) był magazynierem, później referentem planowania, w Powszechnej Spółdzielni Spożywców. W 1958 zdał egzamin kwalifikacyjny na tłumacza przysięgłego języka angielskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy w Krakowie. Zmarł 7 V 1978 w Krynicy Zdroju i tam został pochowany. Odznaczony VM 5.kl., KN, OOP 5. kl., KW 7x i Złotym KZ.Opublikował: Rokitna: wspomnienia piechura, „Polska Zbrojna” nr 175/1931; Wspomnienia z boju II/3 p.p. LP pod Tumanem-Gruziatynem w d. 16.VI.1916 r., „Żołnierz Legionów i POW” 1938 nr 3; z W. Lipińskim: Album Legionów Polskich (2 wyd.); z S. Librewskim: Ilustrowana Kronika Legionów Polskich (2 wyd.).
Źródła:
- ANKr., NKN, sygn. 434;
- AAN, ZLP 278;
- CAW I.120.1.101;
- CAW I.102.1.301;
- CAW I.120.1.124;
- CAW I.120.29;
- CAW I.120.63.746;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.1.103;
- DRW 1918 nr 1;
- DRW 1919 nr 29;
- DRW 1919 nr 96;
- DRW 1919 nr 98;
- VII Lista strat...;
- "Goniec Polowy Legionów" R.I (1915) nr 6 z 25 VI;
- "Goniec Polowy Legionów" R.II (1916) nr 15 z 10 V;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- PSB t. XXIX (1986);
- H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935;
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917;
- B.Szul, Podpułkownik S.G;
- próba życiorysu;
- W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969;
- W.K.Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, t.IV P-S, Warszawa 2006.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi