Prosołowicz Marian

ur. 7 IX 1897, przyn. Jarosław, zam. Uhrynów k. Sokala. Absolwent szkoły realnej.

Uczył się w II Szkole Realnej we Lwowie, gdzie należał do VIII Drużyny Skautowej. Był także pchor. Drużyn Bartoszowych. W VIII 1914 zgłosił do LP. Służył jako dowódca plutonu w 12. komp.III baonu 2. pp LP. 29 IX 1914 mianowany chor. piech. Walczył na froncie karpackim. Pomimo ran odniesionych 28 X 1914 pod Sołotwiną, pozostał na froncie. W XII tego roku odkomenderowany na tyły, w końcu II 1915 wykazany w Szpitalu Garnizonowym nr 29. w Baden. Był wówczas na etacie 4. komp. I baonu 2. pp LP. 10 V 1915 został przydzielony do 4. pp III Brygady LP. W połowie VII tego roku wyruszył z Piotrkowa na front jako komendant plutonu w 7.komp. II baonu 4.pp LP. Już 5 VIII 1915 został ranny w okolicy Lubartowa. Dochodził do zdrowia w szpitalu w Bielsku. 1 IV 1916 awansowany został do stopnia ppor. piech. (XI ranga, rozporządzenie NKA K. nr 7783 z 11 IV 1916 i rozkaz Komendy LP nr 209). 5 IV 1917 był wymieniony we wniosku do odznaczenia austr. Krzyżem Wojskowym Karola. Po kryzysie przysięgowym 1917 roku przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego, gdzie dowodził plutonem w 3. pp. Podczas przejścia b. II Brygady przez front pod Rarańczą (15-16 II 1918) aresztowany przez Austriaków i internowany w Szeklencze. Należał do grupy oskarżonych w procesie w Marmaros-Sziget (8 VI - 2 X 1918). Jeszcze przed rozpoczęciem procesu zdołał zbiec i przedostać się do Lwowa. Od 1 XI 1918 uczestniczył w Obronie Lwowa. Walczył na V i IV odcinku. Po wejściu wojsk polskich do miasta (22 XI 1918) przeszedł do służby w 4. pp Leg. Dekretem z 9 XII 1919 zatwierdzony w posiadanym stopniu kpt. piech. z dniem 1 XII 1919 i przydzielony do 4. pp Leg. W sierpniu 1920 r. dowodził I baonem tego pułku. Po zakończeniu wojny, zweryfikowany jako mjr piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919, był p.o. dowódcy baonu sztabowego 4.pp Leg. (1923) oraz dowódcą III baonu 86.pp (1925). 1 I 1928 awansował na ppłk. piech. i sprawował funkcję zastępcy dowódcy 86.pp (1928). W 1932 służył w DOK II w Lublinie, zaś potem w 22. pp. Od 1 IV do 31 XII 1934 pozostawał na praktyce w dyspozycji komendanta Straży Granicznej. Później był nadinspektorem Straży Granicznej. Zmarł 19 X 1955 we Wrocławiu, pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca w tym mieście. Żonaty z Haliną z d. Kwiatkowska. Odznaczony VM 5. kl., KN, KW i ZKZ.

Źródła:

  • ANKr., NKN, sygn. 434;
  • CAW I.120.1.102;
  • CAW I.120.1.386;
  • CAW I.120.63.746;
  • Oss. rkps 15812/VIII;
  • DRW 1919 nr 98;
  • "Goniec Polowy Legionów" R.II (1916) nr 15 z 10 V;
  • Lista chorych, rannych...;
  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917;
  • Lista strat VII-X 1915;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935;
  • T. Malinowski, M. Szumański: 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich, Warszawa 1939;
  • Czwarty Pułk Piechoty 1806-1966, Londyn [1965];
  • K. Nowina-Konopka, Wspomnienia wojenne kapelana II Brygady Legionów, Kraków 1993;
  • Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. III (Lwów 1939);
  • Rarańcza. Zbiór opracowań w 15 lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933;
  • W.K.Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, t.IV P-S, Warszawa 2006.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji