ur. 10 IV 1893 w m. Sadkowa Góra k.Mielca, s. Ludwika i Marii z d. Chlebowska.
W l.1905-1908 był uczniem Gimnazjum Państwowego w Podgórzu, od 1908 uczył się w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie (matura w 1912). Od 1912 działał w ZS, był dowódcą sekcji i plutonu. W l.1913-1914 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako komendant Obwodu ZS przeprowadził mobilizację w Skawinie i przyprowadził na Oleandry 38 strzelców. Od 6 VIII 1914 w oddziałach strzeleckich, po 18 XII 1914 dowodził plutonem w 5. pp I Brygady LP. Jako sierż. ranny w ataku na bagnety 23 XII 1914 pod Łowczówkiem, pozostał w linii. 1 I 1917 mianowany chor.piech. 15 VI 1917 objął dowództwo kompanii w 5. pp LP. Po kryzysie przysięgowym wcielony 18 VIII 1917 roku do armii austriackiej, w której ukończył szkołę oficerów rezerwy. Wysłany na front zachodni, był dowódcą plutonu w 100.pp. 9 III 1918 dostał się do niewoli francuskiej i został osadzony w obozie w Rion. 15 V 1918 wstąpił do Armii Polskiej we Francji gen.J.Hallera. W stopniu ppor. (od 22 IX 1918) dowodził kompanią w obozie ćwiczebnym Doufrout. 1 XI 1918 objął dowództwo kkm w Lessay a 1 I 1919 dowództwo 1. kkm w 3.pp. (późniejszym 45.pp. strzelców kresowych). Po powrocie do kraju w IV 1919, awansowany do stopnia por., i 5 VIII 1919 przeniesiony do dowództwa 13.DP. Wyznaczono go na stanowisko oficera placu w Łucku, potem w Równem i Szepetówce. 28 I 1920 przeniesiony na stanowisko oficera sztabowego XXVI BP. W dniach 20-23 VII 1920 dowodził kombinowanym batalionem piechoty i artylerii, skutecznie uniemożliwiając bolszewikom przerwanie frontu 13.DP. Od 27 VII 1920 był adiutantem XXVI BP. 25 VIII 1920 awansowany do stopnia kpt. W 1926 ukończył WSWoj. i 1 I 1933 otrzymał awans do stopnia ppłka dypl. Od 11 IV 1934 był I oficerem sztabu Inspektoratu Armii „Toruń”. 22 kwietnia 1936 został przeniesiony do KOP na stanowisko dowódcy pułku „Czortków”, później pułku KOP „Sarny”. 19 III 1939 awansowany do stopnia płk dypl. We IX 1939 dowodził 97.pp. (mobilizowanego przez jego pułk KOP „Sarny”) i dowodził nim w walkach pod Lwowem. Nocą z 15/16 IX 1939 jego pułk odbił z rąk niemieckich wieś Hartfeld. Poległ 18 IX 1939 pod Janowem na przedpolach Lwowa. Odznaczony m.in.VM 5 kl., KN, OOP 5 kl., KW 3x, francuskimi Medaille de la Victoire i Commemorative de la Grandę Guerre.
Źródła:
- CAW I.120.1.548;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.63.103;
- R.O 1932;
- K.Sosnkowski, Cieniom września. Warszawa 1988;
- 'WTK' (1968) nr 42;
- T.Gąsiorowski, Płachta-Płatowicz Jerzy Jan, w: Małopolski Słownik Biograficzny Uczestników Działań Niepodległościowych 1939-1956, t.3, Kraków 1998, s.135-136;
- J.Skrzypczak, Rok 1920 Mielczanie w wojnie polsko-bolszewickiej, Mielec 2010, s.117-119.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi