ur. 2 II 1896 w Krakowie, s. Józefa i Florentyny z d. Nowicka. Student. Książeczka wojskowa nr 1885.
Ukończył Szkołę Realną w Krakowie, poczym studiował w miejscowej Akademii Handlowej. Przed I wojną światową studiował na Politechnice. Był członkiem „Sokoła”, działał także w skautingu. Sprawował funkcję zastępcy drużynowego w VI Drużynie Skautowej im. B. Głowackiego w Krakowie oraz w VII Drużynie Skautowej im. Zawiszy Czarnego. 18 XI 1913 wszedł skład Rady Drużynowych. Po wybuchu wojny wstąpił 25 VIII 1915 do LP, gdzie otrzymał przydział do 8. komp. II baonu 2. pp LP. 11 XI 1914 mianowany chor. piech. Ranny w prawe udo pod Ökörmező 22 XII 1914, pozostał w szeregach. W II 1915 leczył Domu Ozdrowieńców w Wiedniu. Po rekonwalescencji przeniesiony do 3.pp LP, dowodził plutonem w 7.komp. II baonu. 15 XII 1915 awansował na ppor. piech. (XI ranga, rozkaz Komendy LP nr 178 z 15 XII 1915). W czasie walk na Wołyniu ranny pod Tumaniem (17 VI 1916). 1 XI 1916 awansowany na por.piech. po czym zaliczył kurs dowódców kompanii w Baranowiczach. 28 III 1917 był wymieniony we wniosku o odznaczenie austr.Krzyżem Wojskowym Karola. Po kryzysie przysięgowym służył w 3.pp Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po Rarańczy (15-16 II 1918) poszukiwany przez I Ekspozyturę sądu c. k. 7.Komendy Generalnej jako dezerter. Kolejno służył w 15.pstrz II KP., uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 V 1918). Po kapitulacji dostał się do niewoli, z której rychło zbiegł. 25 X 1918 podjął służbę w PSZ, 8 XI awansowany na kpt. piech. ze starszeństwem z 12 X 1918. Formalnie przyjęty do WP reskryptem Rady Regencyjnej z 25 X 1918 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia por. Po rozbrojeniu Niemców przeszedł do WP. Był słuchaczem kursu Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie (2 I - 17 IV 1920 dokończonego pomiędzy 2 I - a połową IX 1921). Zweryfikowany jako mjr SG piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919, zajmował kolejno stanowisko szefa sztabu 10.DP. Awansowany z dniem 15 IV 1924 r. na ppłk. SG piech., w 1925 służył w Oddziale II SG, a w 1928 r. w DOK VIII w Toruniu. 1 I 1931 otrzymał stopień płk. dypl. piech. Był pomocnikiem dowódcy OK I w Warszawie. Później został dowódcą piechoty dywizyjnej 26.DP. W wojnie obronnej 1939 walczył nad Bzurą. Poległ 22 IX 1939 w Łomiankach Górnych, spoczywa na wojskowych Powązkach w Warszawie (kwat. A-22). Odznaczony VM 5.kl., KN, OOP 4 kl., KW 4x, ZKZ 2x; belgijskim orderem Leopolda 5 kl. i francuską Legią Honorową 5 kl.
Źródła:
- ANKr., NKN, teka 483;
- ANKr., NKN, sygn. 434;
- CAW I.120.29;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.63.746;
- CAW I.120.1.101;
- DRW 1918 nr 1;
- Oss. 15812/VII;
- "Goniec Polowy Legionów" R.II (1916) nr 12 z 15 I;
- Lista chorych, rannych...;
- VII Lista strat;
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928, R.O.1932, R.O.1939;
- T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich, Warszawa 1939;
- H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914 Warszawa 1935;
- W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969;
- L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985;
- W.K.Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, t.IV P-S, Warszawa 2006.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi