ur. 29 X 1892 we Lwowie, s. Michała i Marii z d. Scholtz. Student.
Po ukończeniu V Gimnazjum we Lwowie, studiował medycynę na Uniwersytecie Lwowskim (od 1912). Jednocześnie był członkiem Organizacji Młodzieży Narodowej, ZWC i ZS (pseud. „Korczak”). Ukończył szkołę podoficerską i niższą szkołę oficerską. 3 VIII 1914 zgłosił się do oddziałów strzeleckich. Służył w 1. pp I Brygady LP. Za względu na chorobę co najmniej od 26 III do 16 VII 1915 leczył się w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu, a od 17 VIII 1915 w Furth k. Eichgraben w Dolnej Austrii. Po rekonwalescencji przeniesiony do DW NKN a po kryzysie przysięgowym (VII 1917) do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po Rarańczy (15–16 II 1918) internowany. W 1918 uczestniczył w obronie Lwowa, gdzie odznaczył się wyjątkowym bohaterstwem, za co też otrzymał VM 5. kl. Następnie walczył z Ukraińcami w składzie 38. pp. W 1919 ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza. Dekretem z 21 VIII 1919 mianowany por. lek. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 był lekarzem w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. 30 IV 1922 został zdemobilizowany w stopniu kpt. lek. Podjął pracę jako asystent w klinice dermatologicznej Uniwersytetu Warszawskiego, w 1925 powrócił do Lwowa by objąć asystenturę w klinice dermatologicznej Uniwersytetu Jana Kazimierza. W 1928 został Ordynatorem Państwowego Szpitala Powszechnego we Lwowie. Habilitację uzyskał w 1930, a rok później został docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza. W 1930 wybrano go posłem z listy BBWR w okręgu 55 – Lwów; ponownie został wybrany w 1935 w okręgu 71 w tym mieście. W 1934 został wiceprezydentem Lwowa, a w V 1936 prezydentem miasta. We IX 1939 nie opuścił miasta. 22 IX 1939 po zajęciu Lwowa przez Sowietów, został aresztowany przez NKWD. Przebywał we więzieniach we Lwowie oraz w Moskwie na Łubiance i Butyrkach. W V 1941 został skazany na 8 lat łagru. Osadzono go w obozie w Krasnojarsku, a później przeniesiono do Buriackiej ASSR. Został zwolniony w wyniku umowy Sikorski-Majski i wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR. W szeregach II KP walczył we Włoszech a po demobilizacji służył w PKPR w Wlk. Brytanii. Następnie pracował jako lekarz. W 1955 przeszedł na emeryturę i zaangażował się w działalność polityczną i społeczną. W 1972 został mianowany Prezydentem RP na Obczyźnie. Funkcję tę pełnił do 1979. Zmarł 22 XI 1982, spoczywa na cmentarzu polskich lotników pod Londynem. Obok VM odznaczony OOB, KN, KW 4x, OOP, KZ z Mieczami.
Źródła:
- AAN, ZLP, teka 278;
- CAW I.120.63.1026;
- Lista chorych, rannych...;
- Lista strat VII–X 1915;
- DRW 1919, nr 88;
- A. Ajnenkiel, A. Drzycimski, J. Paradowska, Prezydenci Polski…;
- Kawalerowie Virtuti Militari..., t. 2, cz. 3;
- Małopolski Słownik Biograficzny…, t. 7;
- Posłowie i senatorowie..., t. 4.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi