ur. 6 X 1895 w Sanoku, s. Piotra, lekarza weterynarii, i Marii Antoniny z d. Jaworska, w. rzymskokatolickie, przyn. Wadowice. Absolwent gimnazjum. Książeczka wojskowa nr 684.
Od 1910 uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach i tam 23 III 1915 złożył maturę w trybie eksternistycznym. Należał do Drużyn Polowych „Sokoła”, w 1911 założył Drużynę im, S. Żółkiewskiego. Po wybuchu wojny wraz z półbaonem „Sokoła” przymaszerował do LP (16 VIII 1914). Służył w 12. komp. III baonu 3. pp LP. 20 X 1914 mianowany chor. piech., już 19 XI 1914 awansowany na ppor. piech., a 14 III 1915 na por. piech. (rozkaz Komendy LP nr 61). Po tym awansie dowodził 11. komp. a następnie III baonem w 3. pp II Brygady LP. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) wykazany w Polskim Korpusie Posiłkowym i 1 IX 1917 awansowany na kpt. Jeszcze w roku akademickim 1916/1917 immatrykulował się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. 27 IX 1918 odebrał świadectwo odejścia. Po Rarańczy (15–16 II 1918) internowany w Dulfalva. Przyjęty do WP reskryptem Rady Regencyjnej z 25 X 1918 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kpt. W WP od 25 X 1918, przydzielony został do 3. pp Leg., skąd 4 I 1919 przeszedł do 33. pp. Rozkazem z 14 III 1919 przeniesiony do 7. pp Leg. z zatwierdzeniem na stanowisku dowódcy baonu zapasowego. z dniem 28 I 1919. 11 VI 1920 awansowany na ppłk. piech (ze starszeństwem z 1 IV 1920) i w tym stopniu zweryfikowany w tym stopniuze starszeństwem z 1 VI 1919. Od 1921 do 1928 dowodził 8. pp Leg. w stopniu ppłk. 15 VIII 1924 awansowany na płk. piech. W l. 1927-1930 był dowódcą piechoty dywizyjnej 2. DP Leg. W 1930 mianowany komendantem Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia, przekształconego w 1931 w CWPiech. w Rembertowie. W l. 1936-1938 był dowódcą 3. DP Leg. w Zamościu, 19 III 1937 mianowany gen. bryg. W V 1938 ponownie objął stanowisko komendanta CWPiech. Od 8 IX 1939 dowodził 39. Rez. DP, 27 IX 1939 wzięty do niemieckiej niewoli po kapitulacji zgrupowania pod Terespolem, został przetransportowany do oflagu II D Grossborn II D, a następnie do oflagu IV B, IV D Elsterhorst. Jako inwalida w 1941 skierowany na leczenie w szpitalu Ujazdowskim. Po zakończeniu leczenia zwolniony, w 1943 podjął współpracę z AK. Zdekonspirowany i aresztowany przez Niemców w Kalwarii Zebrzydowskiej, został odbity z więzienia w X 1944 przez oddział 16. pp AK. Po uwolnieniu został dowódcą 21. DP AK. 14 IV 1945 zgłosił się do LWP, 13 IX 1945 awansowany do stopnia gen. dyw., służył jako zastępca Komendanta Oficerskiej Szkoły Piechoty i Kawalerii a od 13 IX 1945 jako dowódca Okręgu Wojskowego nr 1 w Warszawie. 30 XI 1948 przeniesiony został w stan spoczynku, zmarł 23 III 1951 w Krakowie. Spoczywa na Powązkach. Odznaczony VM 5. kl., KN, OOP 4. i 5. kl., KW 4x.
Źródła:
- CAW I.120.1.101;
- CAW I.120.1.291;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.29;
- CAW I.120.63.678;
- CAW I.120.63.746;
- Oss. rkps 15812/VII;
- DRW 1918, nr 1;
- DRW 1919, nr 5;
- DRW 1919, nr 36;
- Spis oficerów służących czynnie...;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.1939;
- PSB, t. 23;
- Corpus Studiosorum..., t. 5;
- L. Głowacki, Działania wojenne...;
- T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski...;
- J. Odziemkowski, 8 pułk piechoty Legionów , Pruszków 1993;
- P. Stawecki, Słownik biograficzny....
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi