ur. 24 I 1892 we Lwowie, s. Jana, konduktora kolejowego. Urzędnik Wydziału Krajowego we Lwowie. Książeczka wojskowa nr 1391.
W 1911 uzyskał maturę w III Gimnazjum we Lwowie. Pracował następnie w Wydziale Krajowym we Lwowie, działał jednocześnie w „Sokole”. 16 VIII 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego, po jego rozwiązaniu w Mszanie Dolnej zdecydował się na dalszą służbę i po złożeniu przysięgi został wcielony do 2. komp. I baonu 3. pp LP. Walczył w kampanii karpackiej, na Bukowinie i Besarabii. W XI 1914 awansowany na plut., w I 1915 na sierż. 19 XI 1915 został ciężko ranny pod Rafajłową. Po wycofaniu LP w rejon Baranowicz, ukończył kurs szkoleniowy w Baranowiczach i 1 I 1917 mianowany został chor. piech. Po awansie dowodził plutonem. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) wykazany w stopniu ppor. piech. w 3. pp Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po Rarańczy (15-16 II 1918) dołączył do II KP. W związku z tym poszukiwany przez I Ekspozyturę sądu c. k. 7. Komendy Generalnej jako dezerter. W II KP przydzielony do 16. pstrz. Po bitwie pod Kaniowem (11 V 1918) dostał się do niemieckiej niewoli, z której dwukrotnie uciekał. Po drugiej ucieczce osiadł w Warszawie pod przybranym nazwiskiem. 25 X 1918 przyjęty przez Radę Regencyjną do WP z jednoczesnym mianowanie na ppor. ze starszeństwem z 1 III 1918. Służył najpierw w 1. pp a po kilku dniach przydzielony do Wydziału Jeńców w MSWojsk. Od 14 XI 1918 do 28 V 1919 był I adiutantem DOGen. Przemyśl. Od 30 VI 1919 służył w 30. pp (od 1 XII 1919 por. piech.). Dowodził kompanią i baonem w tym pułku. 28 I 1921 awansował na kpt. piech. W tym stopniu wykazany 1 VI 1921 z przydziałem do 30. pp. Od 9 X 1924 do 1928 służył w KOP, był m. in. dowódcą 10. Baonu „Krasne” oraz kwatermistrzem 28. Baonu KOP. Kolejno służył jako komendant Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5a w Cieszynie. W Od 1930 do 1934 pozostawał na etacie 23. pp, potem przydzielony do 3. pp Leg. i 2. DP Leg. W VIII 1939 dowodził Ośrodkiem Zapasowym dywizji. Podczas kampanii 1939 roku walczył w okolicach Jarosławia i Rawy Ruskiej. 18 IX dostał się do sowieckiej niewoli, zdołał jednak zbiec do Lwowa a następnie Jarosławia. 16 X 1939 aresztowany przez Gestapo i osadzony w oflagu II B Arnswalde, a po 17 IX 1940 w oflagu II C Woldenberg. 19 I 1945 został uwolniony przez Armię Czerwoną. Po powrocie do Jarosławia podjął działalność konspiracyjną w Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym. Był szefem sztabu okręgu rzeszowskiego organizacji. Używał pseudonimu „Waluś”. Jednocześnie we IX 1945 podjął służbę w LWP. Zakończył ją w 1948 na stanowisku Szefa Wydziału Kwatermistrzowskiego Dowództwa Okręgu Wojskowego nr 5 w Krakowie. 6 XII 1948 aresztowany przez Informacje Wojskową pod zarzutem przynależności do nielegalnej organizacji. 22 IV 1949 skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Krakowie na 7 lat wiezienia wraz z przepadkiem mienia. 7 VI 1952 został zwolniony ze względu na zły stan zdrowia. Zmarł 27 VIII 1952 w Krakowie, pochowany został na Powązkach w Warszawie. Odznaczony KN, KW, Złotym KZ. W PRL odznaczony OOP 5. kl.
Źródła:
- ANKr., NKN, sygn. 483;
- CAW I.120.1.101;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.63.263;
- Lista starszeństwa 1917;
- DRW 1918, nr 1;
- DRW 1918, nr 4;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- Spis oficerów służących czynnie…;
- W. K. Cygan, Oficerowie Legionów…, t. 3.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi