Niezabitowski (Lubicz-Niezabitowski) Tadeusz Ludwik, ps. „Żarski”

ur. 22 V 1896 w Leżajsku, s. Waleriana i Jadwigi z d. Przybylska. Student Akademii Rolniczej w Wiedniu.

Urodzony w Leżajsku, wraz z rodziną przeniósł się pod koniec XIX wieku do Tarnobrzega. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Tarnobrzegu (1907) uczęszczał do gimnazjum w Mielcu, a następnie do III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, gdzie w 1914 zdał maturę. Studiował na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Wiedniu. Był członkiem „Związku Przebojem”, ZWC, oraz ZS. Do wybuchu wojny kierował mielecką Polska Drużyną Strzelecką. 4 VIII 1914 wyruszył z ochotnikami z Tarnobrzega do Krakowa, 6 VIII zameldował się na miejscu i otrzymał przydział do II plutonu 1. komp. VI baonu (1. pp LP, 5. pp, 7. pp I Brygady LP), z którym przeszedł cały szlak bojowy. 11 XI 1914 został ranny w nogę pod Laskami i leczył się w Szpitalu Czerwonego Krzyża nr 11 w Wiedniu. Od II 1915 dowodził plutonem, 15 XII 1915 mianowany chor. piech. W I 1916 odznaczony austr. Wojskowym Medalem Zasługi na wstędze Żelaznego Krzyża 2. kl. (rozkaz Komendy LP nr 177). Wiosną 1916 ukończył austriacką szkolę oficerską w Basovici [?] i legionowy kurs oficerski w Karasinie, otrzymując mianowanie na ppor. piech. (1 XI 1916). Po wycofaniu LP z frontu stacjonował w Baranowiczach, Łomży oraz w Zambrowie, gdzie uczestniczył w kursie wyszkolenia. W IV 1917 odnotowany w 4. komp. 1. pp I Brygady LP i przedstawiony do odznaczenia austr. Krzyżem Wojskowym Karola. Po odezwie TRS z 18 V 1917 wystąpił 20 VI 1917 do cesarza Karola I o zwolnienie z obywatelstwa austriackiego oraz do TRS o przyznanie obywatelstwa Królestwa Polskiego. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) został w X 1917 wcielony do armii austro-węgierskiej. Po powrocie do Tarnobrzega, zgłosił się w dniu 5 XI 1918 do służby w WP. Objął tu komendę nad 3. komp. w 14. pp Ziemi Rzeszowskiej (późniejszy 17. pp). Rozkazem DOGen. Lublin z 15 I 1919 przydzielony do 23. pp. Przyjęty formalnie do WP z dniem 1 XII 1918 (dekretem z 14 III 1919) w stopniu ppor. nadanym przez płk. E. Rydza-Śmigłego i z dniem 15 I 1919 przydzielony do 23. pp., był adiutantem mjr L. Lisa-Kuli. We IX 1919 przerzucony został w okolice Dyneburga, gdzie uczestniczył w kampanii zimowej gen. E. Rydza i zdobyciu miasta. Dekretem z 1 XII 1919 mianowany por. piech. W III 1920 objął dowództwo III baonu 23. pp, a 13 VI 1920 pod Jamnem dowodził kontratakiem odwodowej kompanii, który doprowadził do okrążenia wojsk bolszewickich. 17 VIII 1920 awansowany został do stopnia kpt. piech. oraz mianowany dowódcą 23. pp. Uczestniczył w Bitwie Warszawskiej oraz pościgu za bolszewikami Po zawieszeniu broni jego pułk obsadził polsko-litewską linię demarkacyjną. 1 VI 1921 wykazany jako kpt. w 23. pp. Zweryfikowany w stopniu mjr. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919, ukończył w 1922 ukończył kurs doskonalący w Szkole Sztabu Generalnego. Po ukończeniu WSWoj. został szefem sztabu DOK VI we Lwowie. 1 I 1928 awansowano go do stopnia ppłk. a 1 I 1935 do stopnia płk. WP. Już 6 V 1930 objął dowodzenie pułkiem KOP „Sarny”. 29 IX 1936 został szefem sztabu Inspektoratu Obrony Powietrznej Państwa, a w VIII 1939 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 4. DP w składzie Armii „Pomorze”, która została rozbita 18 IX 1939 w okolicy Sochaczewa. Przeszedł szlak bojowy dywizji od rejonu Brodnicy i Grudziądza do Bzury. W czasie walk został ranny w twarz i w nogę. Umieszczony w szpitalu, po kapitulacji stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Został osadzony w oflagu XII A w Hodamar, skąd przeniesiono go do oflagu VII A w Murnau. Po wyzwoleniu obozu w 1945 przebywał w Polskim Ośrodku Wojskowym w Ingolstadt. W 1948 został zdemobilizowany i zamieszkał w Londynie. Pracował jako nauczyciel w polskim gimnazjum. Zmarł 26 XI 1952 w Londynie. Odznaczony VM 5. kl., KN, OOP 4. i 5. kl., KW 4x, ZKZ, Odznaką „Za wierną służbę” I Brygady LP. Odznaką Pamiątkową 4. pp LP, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, estońskim Orderem Krzyża Wolności i jugosłowiańskim Złotym Medalem Wolności.

Źródła:

  • AAN, ZLP, teka 278;
  • ANKr. NKN, syg. 434;
  • ANKr., NKN, sygn. 299;
  • ANKr., NKN, sygn. 529;
  • CAW I.120.1.101;
  • CAW I.120.1.246;
  • CAW I 120.27.69;
  • CAW I.120.63.746;
  • CAW, KN 20.01.1931;
  • CAW, VM 89-8399;
  • DRW 1919, nr 32;
  • DRW 1919, nr 98;
  • OGLub. 1919, nr 23;
  • Spis oficerów służących czynnie…;
  • K. Ciechanowski, Armia 'Pomorze'…;
  • Kawalerowie Virtuti Militari…, t. 2, cz. 3;
  • Małopolski Słownik Biograficzny…, t. 3;
  • J. Rawski, 'Republika Tarnobrzeska'…;
  • J. Skrzypczak, Rok 1920…;
  • S. Witkowski, Zarys historii wojennej 23-go pułku piechoty. Warszawa 1928;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 12;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 15 (tu: jako komendant plutonu został z dniem 1 IV 1916 mianowany chor. w XII randze (rozporządzenie NKA K. nr 7783 z 11 IV 1916 i rozkaz Komendy LP nr 209);
  • 'Rocznik Mielecki' 1999, t. 2;
  • Informacje członka rodziny, p. Tadeusza Milarskiego z Tarnobrzega.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji