Miś Bolesław Wincenty

ur. 16 II 1888 w m. Skawina k. Krakowa, s. Wincentego, nauczyciela, i Agnieszki z d. Czopkiewicz. Absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Książeczka wojskowa nr 687.

W l. 1899-1907 uczęszczał do I Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Maturę złożył 20 IX 1907. W l. 1907-1912 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i 16 III 1914 złożył egzamin sądowy. Już w X 1912 wstąpił do ZS, w którym ukończył Szkołę Podoficerską i Szkołę Oficerską. Należał także do krakowskiego „Sokoła”. Wstąpił do oddziałów strzeleckich 4 VIII 1914. Był wymieniony w sprawozdaniu komisarza wojskowego DW NKN w Nowym Targu z 13 IX 1914. Przydzielony został do 3. pp LP i w dniu 18 X 1914 mianowany chor. piech. Na froncie karpackim dowodził plutonem w 12. komp. III baonu 3. pp LP. 14 III 1915 awansował na ppor. piech. W VI 1915 został ranny i leczył się w Szpitalu Czerwonego Krzyża w Klausenbergu (ob. Kluż-Napoka w Rumunii), kolejno w Szpitalu Fortecznym nr 1 w Krakowie i w szpitalu w Pieszczanach. We IX 1915 powrócił do służby w 3. pp II Brygady LP. Sprawował komendę nad plutonem w 10. komp. III baonu 3. ppII Brygady LP. 1 XI 1916 mianowany por. piech., dowodził 12. komp. tego pułku. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) służył w 3. pp Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po przejściu wraz z częścią b. II Brygady przez front pod Rarańczą (15–16 II 1918) poszukiwany przez I Ekspozyturę sądu c. k. 7.Komendy Generalnej. Dołączył do II KP i walczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 V 1918). Uniknąwszy niewoli, prowadził tajną działalność organizacyjną wśród wojskowych Polaków w Kijowie i Moskwie. Po powrocie do kraju pracował w Sądzie Apelacyjnym. 25 X 1918 przyjęty do WP dekretem Rady Regencyjnej i zatwierdzony w posiadanym stopniu por. i 8 XI awansowany na kpt. piech ze starszeństwem z 12 X 1918. Służył jako oficer do zleceń w Szkole Żandarmerii w Lublinie a od 25 I 1919 był dowódcą baonu 25. pp a od 23 II tego roku dowódcą baonu w 27. pp. Rozkazem z 13 III 1919 przeniesiony z 27. pp na dowódcę Szkoły Rusznikarskiej przy Departamencie Artylerii MSWojsk. Po wojnie z bolszewikami zweryfikowany w stopniu mjr. uzbrojenia ze starszeństwem z 1 VI 1919. Służył jako kierownik referatu w Departamencie III Uzbrojenia MSWojsk. 1 VII 1923 awansowany na ppłk. uzbrojenia i skierowany do służby w Inspekcji Technicznej Uzbrojenia (R.O.1928) oraz w Wojskowych Zakładach Zaopatrzenia Uzbrojenia (1932). Był także zastępcą komendanta Głównej Szkoły Uzbrojenia nr 1 w stopniu ppłk. 17 IX 1939 dostał się do sowieckiej niewoli, osadzony w Starobielsku i wiosną 1940 zamordowany w Charkowie. Odznaczony VM 5. kl., KN, KW 4x. Brat Mieczysława i Tadeusza Józefa, legionistów.

Źródła:

  • KN 12.05.1931;
  • ANKr., NKN, sygn. 483;
  • CAW I.120.1.101;
  • CAW I.120.1.386;
  • CAW I.120.29;
  • (tu: ur. 16 IV 1888);
  • CAW I.120.63.675;
  • CAW I.120.63.746;
  • CAW I.120.63.1034 (tu: ur. 17 X 1888) ;
  • DRW 1918, nr 1;
  • DRW 1918, nr 5;
  • DRW 1918, nr 11;
  • DRW 1919, nr 31;
  • Lista strat V–VII 1915;
  • Lista strat VII–X 1915;
  • Corpus studiosorum…, t. 4.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji