ur. 19 I 1880 w Suwałkach, s. Kazimierza i Karoliny z d. Michałowska, w. rzymskokatolickie. Artysta malarz. Książeczka wojskowa nr 704.
Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Mariampolu otrzymując tam świadectwo dojrzałości. Następnie studiował na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu w Petersburgu (1898-1902). W 1902 relegowany z tego uniwersytetu, rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego (1902-1903). W roku akademickim 1903/1904 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u F. Cynka. Od 1904 był członkiem PPS, od 1905 zasiadał w CKR PPS. W 1909 wszedł do Wydziału Organizacyjnego PPS. W tym roku wraz z K. Pużakiem wykonał wyrok śmierci na agencie-prowokatorze carskiej policji w szeregach PPS. W 1910 został sekretarzem Wydziału Zagranicznego PPS. Był członkiem ZWC w Krakowie i komendantem oddziału ZS w Zakopanem (1912-1913). W XII 1913 J. Piłsudski zwolnił M. z funkcji komendanta ZS w Zakopanem pod zarzutem niesubordynacji. 24 I 1914 został on usunięty z ZWC i ZS. 29 VIII 1914 wstąpił do LP. Od X 1914 dowodził kompanią 3. pp LP na froncie w Karpatach, w XI tego roku awansował do stopnia kpt. , w III na mjr. Dowodził w tym czasie I baonem 3. pp, a po wypadku samochodowym J. Hallera objął dowództwo 3. pp. W czasie bitwy pod Kostiuchnówką dostał się 6 VII 1916 do niewoli rosyjskiej. Był internowany w Mikołajewsku w guberni samarskiej, skąd zbiegł. Od 26 VII 1917 w Wiedniu. Zgłosił się do służby do Polskiej Sile Zbrojnej. Był na kursie dla wyższych dowódców w Sedanie i pełnił funkcję inspektora kursów wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej (od VIII 1917). Od V 1918 był dowódcą I Brygady Polskiej Siły Zbrojnej w Warszawie. W pierwszych dniach XI 1918 był komendantem garnizonu w Warszawie. Reskryptem Rady Regencyjnej z 25 X 1918 ustalono mu starszeństwo w stopniu płk z dniem 25 IX 1915. Dekretem z 29 XI 1918 mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Wojskowego Przemyśl, następnie dowódcą Grupy Operacyjnej na froncie ukraińskim. Od IV 1919 dowódca grupy „Bug” na tym froncie. Dekretem z 28 VII 1919 mianowany dowódcą 2. DP Leg., funkcję dowódcy pełnił do VIII 1920. Od VIII do 20 IX 1920 był zastępcą generał-gubernatora Warszawy a następnie Głównym Inspektorem Piechoty. W III 1921 mianowany został kontrolerem Naczelnej Kontroli Wojskowej, a później dowódcą 4. DP. Od V 1922 zastępca dowódcy DOK Łódź w VIII 1923 został dowódcą DOK I Warszawa, 15 VIII tego roku awansował do stopnia gen. dyw. Od IX 1924 w dyspozycji MSWojsk, organizował KOP, którego był pierwszym dowódcą (IX 1924-7 V 1929). Następnie pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych do 30 IX 1934 kiedy to został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkał jako osadnik wojskowy w gminie Kosiec, w pow. Brześć nad Bugiem. W IX 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku po czym przeniesiony został do obozu w Kozielsku. Zamordowany przez NKWD (1940). Odznaczony VM 5. kl., KN, KW 4x, OOP 2. i 3. kl., Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921. Wyróżniony Rozkazem Pochwalnym Komendy LP z11 XI 1914.
Źródła:
- AAN, ZLP, teka 277a;
- ANKr., NKN, sygn. 435;
- CAW I.120.1.103;
- CAW I.120.1.609 (zawiera przesłuchanie Minkiewicza po powrocie z niewoli);
- CAW I.120.29;
- CAW I.120.63.102, K–O;
- CAW I.120.63.746;
- Oss rkps 15816/III (tu: Myziński Henryk, Odrowąż, ppłk);
- VII Lista strat;
- DRW 1918;
- DRW 1918, nr 9;
- DRW 1918, nr 82;
- Spis oficerów służących czynnie…;
- PSB, t. 21;
- A. Chrzanowska et al., Aparat Bezpieczeństwa…;
- Corpus studiosorum…, t. 4;
- J. B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy…, t. 2;
- M. Jabłonowski, Formacja specjalna…;
- T. Radziwonowicz, Generał Henryk Minkiewicz (Suwałki 1880-Katyń 1940), Białystok 1994;
- S. Zając, Ocalić od zapomnienia…, 'Wojskowy Przegląd Historyczny' 1989, nr 4.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi