Mieszkowski Jan Andrzej Feliks, ps. „Ułan”

ur. 5 V 1890 w Kaliszu, s. Feliksa, handlowca, i Marty z d. Mayer, w. rzymskokatolickie. Student Wyższej Szkoły Tekstylnej w Verviers.

Od 1 IX 1910 odbywał jednoroczną służbę wojskowa w 13. puł armii rosyjskiej . Chor. rez. kaw. z 1912, w tym samym roku wyjechał na studia do Wyższej Szkoły Tekstylnej w Verviers. Tam zaangażował się w prace środowiska akademickiego polskiego, działał m. in. w „Filarecji”. Był organizatorem i komendantem miejscowego oddziału ZS oraz koła ZWC. W końcu VII 1914 wyruszył wraz z 9 ochotnikami z Belgii do Krakowa, po wybuchu wojny został przez Niemców aresztowany. Dotarł do Częstochowy 4 X 1914, a stamtąd do 1. szw, w. Beliny-Prażmowskiego. Od 29 I 1915 był zastępcą dowódcy I plutonu 3. szw. 23 III 1915 mianowany ppor. kaw. (w trybie awansowym Komendy LP dopiero 1 XI 1916). Od 20 VIII 1915 do 1 IX 1916 był adiutantem mjr, w. Beliny, a następnie (2 IX 1916) zastępcą dowódcy i dowódcą 3. szw. 1. puł LP. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) internowany (25 VII 1917) w Beniaminowie. Zwolniony w III 1918, w XI tego roku zgłosił się do WP. 10 XI 1918 awansowany przez płk E. Rydza-Śmigłego na rtm. kaw i 24 XI odkomenderowany do I BK. Od 8 VIII do 30 XI 1919 dowodził 11. puł Leg. Rozkazem z 10 XII 1919 przydzielony do 7. puł z odkomenderowaniem na stanowisko Inspekcyjnego Oficera Sztabowego Jazdy w DOGen. Warszawa. Potem odkomenderowany do Centralnej Szkoły Podoficerów Jazdy w Przemyślu (1 I-19 VI 1920). Od 20 VI do 6 VII 1920 służył w Oddziale III Operacyjnym 1. DJ, potem objął dowództwo szw. sztabowego do GO gen. K. Sawickiego (VII-VIII 1920. Od 15 VIII dowodził I Dyonem Jazdy Ochotniczej Lubelskiej. 23 III 1921 przeszedł do rezerwy w stopniu rtm. ze starszeństwem z 1 VI 1919. Pracował jako dyrektor fabryk tekstylnych, po V 1926 w administracji państwowej, m. in. jako starosta grodzki w Białymstoku (16 VIII 1930-18 VII 1932), starostwa powiatowy w Chojnicach (19 VII 1932-7 IX 1934), starosta powiatowy w Warszawie (do 15 III 1937) i Radomiu (4 III 1937 do IX 1939). 18 IX 1939 przekroczył granicę z Rumunią, 25 I 1940 dotarł do Francji, zaciągnął się tam do Legii Oficerskiej. Po przedostaniu się do Wlk. Brytanii służył w Polskich Siłach Zbrojnych, w 1950 wyemigrował do Kanady. Zmarł 23 III 1974 w Toronto. Żonaty od 1917 z Marią z Koralewskich. Odznaczony KN, KW, Srebrnym i Złotym KZ, Odznaką „Za wierną służbę” I Brygady LP, Odznaką Pamiątkową 1. pułku ułanów LP, Odznaką Pamiątkową Internowanych „Szczypiorno-Beniaminów 1917”. Brat Emila, ułana 1. puł LP.

Źródła:

  • AAN, ZLP, teka 277a;
  • CAW I.120.1.386;
  • CAW I.120.33;
  • IJP-NY, AGNW, Orde de Battaile WP, 1919-1920;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • DRW 1919, nr 98;
  • OGLub. 1918, nr 7;
  • Spis ewidencyjny byłych…;
  • W. K. Cygan, Oficerowie Legionów…, t. 3;
  • T. Kasprzycki, Kartki z dziennika…;
  • J. Mierzwa, Słownik biograficzny starostów….

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji