ur. 8 III 1882 w m. Kamionka Strumiłowa (ob. Kamionka Bużańska), s. Ludwika i Rozalii z d. Wolkenberg, w. mojżeszowe. Nauczyciel gimnazjalny.
Ukończył gimnazjum w Brodach i zdał maturę w 1900, po czym w l. 1900–1904 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Po uzyskaniu uprawnień nauczycielskich podjął pracę w gimnazjach w Brodach. Należał do Drużyn Bartoszowych, w 1911 został komendantem chorągwi i okresowo wchodził w skład Rady Naczelnej DB. W tym okresie opublikował pracę Mikołaja Reja „Wizerunek” i „Żywot” (Lwów 1912) oraz tom wierszy „Chwile” (Brody 1913). VIII 1914 zastał go w Rapperswilu, gdzie zorganizował komp. strzelecką (tzw. „szwajcarską”), z którą następnie powrócił do Galicji. Wstąpił do Legionu Wschodniego, a po jego rozpadzie zgłosił się do kadry art. LP w Krakowie. Przydzielony do 2. bat., służył następnie w bat. górskiej. 14 III 1915 mianowany chor. art., 1 V 1916 ppor. art. (XI ranga, rozkaz Komendy LP nr 215 z 19 V 1916). Po wycofaniu LP z frontu (X–XI 1916) dowodził bat. w 1. part LP. 17–31 I 1917 brał udział w II kursie Szkoły Strzeleckiej Artylerii w Rembertowie, a po jego ukończeniu objął 1 VII 1917, tymczasowo, dowództwo II Dyonu pułku. Przedstawiony do odznaczenia austr. Krzyżem Wojskowym Karola. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) zwolniony z LP i we IX 1917 wcielony do armii austro-węgierskiej. Urlopowany w VI 1918, podjął działalność w POW. Na rozkaz płk. E. Rydza-Śmigłego wysłany został jako emisariusz POW do Niemiec, gdzie bez powodzenia starał przedostać się do twierdzy magdeburskiej, w której przebywał J. Piłsudski. Od 1 XI 1918 w WP, przydzielony do art. DOGen. Kraków. Do VIII 1919 był instruktorem w Korpusie Kadetów Nr 1 w Krakowie-Łobzowie, po czym został przydzielony do Szkoły Podoficerów Artylerii nr 3 w Krakowie. Dekretem z 25 V 1919 zatwierdzony w stopniu kpt. i odkomenderowany do dowództwa art. DPGen. Kraków. Od II 1920 dowodził II Dyonem 4. pap i na tym stanowisku awansował w 1920 do stopnia mjr. art. W V 1920 wyróżnił się podczas walk nad Berezyną. Po zakończeniu wojny zweryfikowany jako mjr art. ze starszeństwem z 1 VI 1919, wymieniony w spisie oficerów z 1 VI 1921 w 4. pap (jako z-ca d-cy pułku). 1 I 1927 awansowany do stopnia ppłk. 13 III 1928 przeniesiony na d-cę manewrowego pap (późniejszego 31. pap), w V 1932 przeniesiony na z-cę kierownika Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia Uzbrojenia. 30 VI 1934 przeszedł w stan spoczynku. Był autorem pracy Zarys historii wojennej 4-go Pułku Artylerii Polowej, Warszawa 1929 oraz licznych artykułów, felietonów i wierszy ogłaszanych w prasie. Jako emeryt powrócił do pracy w szkolnictwie i do wybuchu II wojny światowej był dyrektorem Prywatnego Gimnazjum i Liceum im. E. Ronthalera w Warszawie. 11 IX 1939 objął funkcję d-cy art. obrony Lwowa i po kapitulacji miasta (22 IX 1939) dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie w Starobielsku, w 1940 został zamordowany w Charkowie. Odznaczony VM 5. kl, KN, OOP 4. kl., KW oraz Złotym KZ.
Źródła:
- CAW I.120.1.102;
- CAW I.120.63.746;
- Lista starszeństwa 1917;
- DRW 1919, nr 61;
- DRW 1919, nr 66;
- Spis oficerów służących czynnie...;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- W. Chocianowicz, Dzieje 1 Pułku...;
- W.K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 3;
- R. Dalecki, Armia 'Karpaty'...;
- M. Gałęzowski, Na wzór Berka...;
- Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły..;
- "Monitor Polski" 1931, nr 132.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi