Kublin Stanisław Leon, ps. „Krak (podczas II wojny światowej)”

ur. 15 IV 1895 w Rzeszowie, s. Leona, nauczyciela, i Julii z d. Bednarska, w. rzymskokatolickie, przyn. Sokal. Student medycyny. Książeczka wojskowa nr 30574.

Urodził się rodzinie nauczycielskiej. W 1906 ukończył czteroklasową szkołę powszechną, po czym kontynuował naukę w II Gimnazjum w Rzeszowie. Maturę złożył 16 VI 1913. W X 1913 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. 16 VIII 1914 wstąpił do LP, gdzie otrzymał przydział do 16. komp. IV baonu 2. pp LP, z którym walczył na froncie karpackim. W I 1915 został wzięty do niewoli pod Zieloną, skąd najpewniej zbiegł. Od V 1915 był żołnierzem 8. komp. II baonu 4. pp III Brygady LP, awansowany wkrótce do stopnia sierż. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) 17 IX 1917 wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył jako podoficer w austr. 16. pstrz. Jesienią 1917 walczył na froncie rumuńskim, wzięty do niewoli, zdołał zbiec. Na początku 1918 trafił do służby w c.k. Szpitalu Polowym nr 514. Do WP zgłosił się w Rzeszowie 5 XI 1918, został podoficerem Pułku Piechoty Ziemi Rzeszowskiej (późniejszy 17. pp). Od 17 I 1919 walczył na froncie ukraińskim jako sierż. 2. komp. 17. pp. 15 VIII 1919 został awansowany do stopnia ppor. (z dniem 1 VII 1919), po czym wyznaczony d-cą plut. w 17. pp. Latem 1920 brał udział w walkach z bolszewikami. Od 7 VII 1920 służył w Szpitalu Polowym nr 209, następnie był adiutantem w IV Baonie Sanitarnym. 21 IV 1921 został zweryfikowany w stopniu kpt. podlekarza ze starszeństwem z 1 VI 1919. 18 III 1921 – 4 VII 1924 kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza, zakończone uzyskaniem w 1925 dyplomu doktora wszech nauk lekarskich. Praktykę odbył w Szpitalu Okręgowym nr 2 w Chełmie. Następnie sześć miesięcy, do II 1926, był lekarzem ogólnym 24. puł w Kraśniku, potem naczelnym lekarzem 12. pal w Złoczowie. W 1932 otrzymał awans na mjr. lekarza. 15 V 1936 objął w Złoczowie funkcję naczelnego lekarza w 52. pstrz. Po sześciomiesięcznym Kursie Szefów Służby Zdrowia Wielkich Jednostek przy WSWoj.w Warszawie został awansowany 19 III 1939 do stopnia ppłk. dypl. We IX 1939 został szefem sanitarnym 12. DP (Armia „Prusy”) i uczestniczył w walkach tej dywizji. 17 IX 1939 dostał się do niemieckiej niewoli. Z obozu jenieckiego w Kielcach wyszedł 4 XI 1939. Powrócił do Rzeszowa, gdzie zaczął prowadzić własną praktykę lekarską. Od V 1941 był lekarzem domowym Ubezpieczalni Społecznej. Pod koniec 1939 nawiązał kontakt z konspiracją wojskową, którą w Rzeszowie kierował mjr W. Bartosik. Zaprzysiężony w ZWZ w V 1940, otrzymał funkcję szefa sanitarnego Obwodu, od lata 1940 był szefem sanitarnym Inspektoratu ZWZ-AK Rzeszów. Używał pseudonimu „Krak”. Podczas Akcji „Burza” organizował szpitale polowe AK. Po wkroczeniu wojsk sowieckich pozostał w konspiracji. Nocą z 7 na 8 X 1944 uczestniczył w nieudanej akcji odbicia żołnierzy AK z więzienia na zamku Lubomirskich w Rzeszowie. Raniony granatem, został ujęty przez NKWD 14 XII 1944. Zwolniony z więzienia 23 I 1945, został ponownie aresztowany wiosną 1945 i osadzony we Wronkach, następnie na zamku Lubomirskich w Rzeszowie, skąd zwolniono go 11 IV 1946. Od 1 VI 1946 był z-cą naczelnego lekarza w Rzeszowie, jednocześnie lekarzem administracyjnym Ubezpieczalni Społecznej. Latem 1950 pełnił obowiązki pełnomocnika Zakładu Lecznictwa Pracowniczego na miasto Rzeszów i pow. rzeszowski oraz kolbuszowski. Dodatkowo pełnił w Rzeszowie i regionie inne funkcje związane ze służbą zdrowia. Był m.in. dyrektorem Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej Ogólnej w Rzeszowie, jak również nauczał w rzeszowskim Medycznym Studium Zawodowym oraz wespół z innymi organizował poradnię rehabilitacji i fizykoterapii. Zmarł 9 VI 1979, pochowano go na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie. Odznaczony KN, KW 2x, Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Brat Kazimierza, legionisty.

Źródła:

  • CAW I.120.30;
  • CAW I.120.63.102, K-O;
  • Oss. rkps 15816/II;
  • Lista chorych, rannych...;
  • DRW 1919, nr 87;
  • Spis oficerów służących czynnie...;
  • G. Brzęk, Wierny przysiędze...;
  • M. Dutkiewicz, Służba zdrowia...;
  • Małopolski słownik biograficzny..., t. 3;
  • 'Krakowski Rocznik Archiwalny' 1995;
  • 'Biuletyn Okręgowej Izby Lekarskiej w Rzeszowie' 1995, nr 9.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji