ur. 12 XII 1894 we Lwowie, s. Karola i Julii z d. Brunarska, w. rzymskokatolickie. Student Wyższej Szkoły Technicznej w Mittweidzie w Saksoni. Książeczka wojskowa nr 16262.
Przed wybuchem wojny był studentem Wyższej Szkoły Technicznej w Mittweidzie. Wstąpił do oddziałów strzeleckich 3 VIII 1914. Wkrótce jednak przeszedł do oddziału konnego „Sokoła” pod dowództwem M. Śniadowskiego. Po połączeniu tego oddziału z oddziałem W. Beliny-Prażmowskiego pełnił służbę w szw. pod jego dowództwem. Początkowo przydzielony do 2. szw., dalszą służbę pełnił 1. i 3. szw. późniejszego 1. puł LP. Ranny, od 3 XII 1914 przebywał w Szpitalu Rezerwowym nr 3 w Wiedniu. 23 VI 1915 wyróżnił się w bitwie pod Kunicami, za co w II RP odznaczony VM 5. kl. 31 III 1917 ukończył Kawaleryjską Szkołę Oficerską 1. puł LP w Ostrołęce, uzyskując ocenę dostateczną. Od 10 XII 1918 w WP. Odkomenderowany na kurs Oficerskiej Szkoły Jazdy w Starej Wsi pod Otwockiem. Mianowany ppor. kaw. 1 IV 1919, służył w 1. pszwol. 1 IV 1920 awansowany do stopnia por. kaw. Był znakomitym jeźdźcem, olimpijczykiem. W 1920 zwyciężył w eliminacjach do składu ekipy olimpijskiej w Antwerpii, lecz z powodu wojny z bolszewikami do wyjazdu nie doszło. W 1922 znalazł się ponownie w grupie olimpijskiej przy 1. pszwol. Na igrzyskach w Paryżu w 1924 zdobył brązowy medal w konkursie skoków przez przeszkody. 15 VIII 1924 awansowany na rtm. kaw. Od 1 I 1933 był mjr. Na zawodach w Mediolanie w 1926 ustanowił rekord w wysokości skoku, pokonując 2,1 m. Uczestniczył ponadto w wielu zawodach o Puchar Narodów, odnosząc spektakularne sukcesy. Był czterokrotnym zwycięzcą konkursów o Puchar Narodów. 1920–1926 brał udział w 94 konkursach jeździeckich, uzyskując rekordową liczbę nagród i wyróżnień (81), w tym pierwszych nagród międzynarodowych 24. W 1934 mianowany komendantem Szkoły Jazdy Konnej oraz szefem Ekwitacji w CWKaw. w Grudziądzu (1934–1939). We IX 1939 był z-cą d-cy Ośrodka Zapasowego Mazowieckiej BK w Garwolinie. 19 IX 1939 dostał się do niewoli sowieckiej, skąd po 2 dniach zdołał zbiec. W XII 1939 przedostał się ze Lwowa do Krakowa, w VII 1940 został aresztowany przez Gestapo. Zwolniony po interwencji Adama Ronikiera z RGO, podjął w 1942 pracę w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń. Po II wojnie światowej mieszkał w Krakowie. W 1950 przeszedł na rentę specjalną. Podczas kręcenia zdjęć do filmu Popioły A. Wajdy uległ tragicznemu wypadkowi i zmarł 4 V 1966 w Konstancinie. Spoczywa na cmentarzu salwatorskim w Krakowie. Pozostawił wspomnienia Jasiek, Picador i ja, Warszawa 1958, Olimpijska szarża, Kraków 1992. Wcześniej opublikował m.in. Od Nicei do Nowego Jorku, Warszawa 1936 oraz wiele artykułów. Odznaczony m.in. KN.
Źródła:
- CAW AP 1769/89/2662, 792/247/55, 1769/89/2664;
- CAW I 120 1.125;
- CAW I.120.33;
- Lista chorych...;
- 'Beliniak', 1962, nr 12;
- B.Tuszyński, Polscy olimpijczycy XX wieku, t. 2;
- Ś.p. major Adam Królikiewiczw: "Beliniak", 1966, nr 14;
- B.Szwedo, Na bieżni i w okopach...
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi