ur. 20 XI 1883 w m. Wola Przemykowska k. Brzeska, s. Edmunda, emerytowanego nadinspektora straży skarbowej, i Rozalii z d. Wróblewska, w. rzymskokatolickie. Dr praw (1913), kandydat adwokacki.
Do gimnazjum uczęszczał w Złoczowie, Wadowicach i Bochni. Maturę złożył eksternistycznie 17 VI 1904 w gimnazjum w Podgórzu (ob. część Krakowa). W roku akademickim 1904/1905 rozpoczął studia prawnicze w Uniwersytecie w Wiedniu, w roku akademickim 1905/1906 przeniósł się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplom doktora praw otrzymał 29 VII 1913. Należał do NZR, ZWC i ZS. Był członkiem Rady Miejskiej Podgórza (do 1915, czyli zakończenia procesu jednoczenia z Krakowem (1909–1915). 4 VIII 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich. Przydzielony został do 6. komp. II baonu 2. pp LP. Na początku XII 1914 zorganizował wraz z por. E. Szeraucem komp. huculską. Po przeniesieniu służył w 10. komp. III baonu. 2. pp II Brygady LP. 21 XII 1914 mianowany chor. piech. 30 XII 1914 objął komendę nad wspomniana komp. 14 III 1915 awansował na ppor. piech. Po rozbiciu baonu w którym służył pod Mamajowcami (12 V 1915) dostał się do rosyjskiej niewoli. Przebywał w Porzechoniach. W VII 1917 zdołał zbiec i po przedostaniu się do Charkowa pracował jako nauczyciel w polskim gimnazjum oraz w Uniwersytecie Ludowym. Używał nazwiska „Wróblewski”. Do 11 I 1918 działał także w POW. Po próbie przejścia przez front pod Rarańczą (15–16 II 1918) internowany w Witkowicach, został następnie wcielony do Obrony Krajowej. Na przełomie X i XI 1918 brał udział w rozbrajaniu garnizonu austriackiego w Krakowie. Rozkazem PKW w Krakowie z 18 XI 1918 awansowany do stopnia por. piech. ze starszeństwem z 1 I 1918. Potem służył jako d-ca komp. „chrzanowskiej” w 4. pp Leg. na froncie ukraińskim. Jako oficer DOGen. Kielce z dniem 1 XII 1919 mianowany kpt. piech. Po wojnie z bolszewikami zweryfikowany jako kpt. rez. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919. Po przejściu do życia cywilnego prowadził kancelarie adwokacką w Podgórzu. Od 1921 był przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego NPR, od 1928 działał w BBWR, od 9 VII 1931 był wiceprezydentem Krakowa. W okresie kryzysu gospodarczego kierował akcją pomocy dla potrzebujących. Po wybuchu II wojny światowej i opuszczeniu Krakowa przez prezydenta miasta objął władzę, następnie urząd prezydenta 3 IX 1939. 20 IX 1939 aresztowany przez Niemców, zwolniony 30 IX 1939. Ponownie aresztowany 6 XI 1939 był przetrzymywany w więzieniu we Wrocławiu. 6 II 1940 powrócił do Krakowa. Po raz trzeci aresztowany 29 XI 1942 i 11 XII 1942 rozstrzelany k. Kozich Górek w Puszczy Niepołomickiej. Pochowany w zbiorowej mogile na miejscu egzekucji. Odznaczony KN, KZ.
Źródła:
- CAW I.120.63.263;
- CAW I.120.63.746;
- Oss. rkps 15816/II;
- Lista starszeństwa 1917;
- DRW 1919, nr 98;
- OGKr. 1918, nr 11;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.Rez.1934;
- PSB, t. 12;
- Corpus studiosorum..., cz. 3;
- T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty..;
- "Monitor Polski" 1931, nr 156;
- wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=11&szufladka=KLIM-KLUC.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi