ur. 31 VIII 1893 w Kielcach, s. Szymona i Anny z d. Domagałła-Dąbrowska. Absolwent Szkoły Realnej we Lwowie (1914).
Od 1907 uczęszczał do Szkoły Handlowej w Kielcach. Zagrożony aresztowaniem za działalność w ruchu socjalistycznym wyjechał do Lwowa, gdzie kontynuował edukację w Szkole Realnej. Jednocześnie działał w ZS, ukończył kurs podoficerski organizacji. Do oddziałów strzeleckich Piłsudskiego zgłosił się 4 VIII 1914, służył następnie m.in.w 11. komp. III baonu, po 15 XII 1914 w 5. pp I Brygady LP. W bitwie pod Łowczówkiem został ranny i wzięty do niewoli rosyjskiej (25 XII 1914). 1 VI 1915 zdołał zbiec we Lwowie. Ponownie ranny i wzięty do niewoli w bitwie pod Kostiuchnówką (4–6 VII 1916). 12 VII 1918 został zwolniony po czym podjął działalność w POW w Piotrogrodzie. 12 IX 1918, podczas wykonywania misji z ramienia POW został aresztowany przez Ukraińców w Kalenkowiczach i przekazany Niemcom. Skazany na karę śmierci, zamienioną na 15 lat więzienia, został skierowany do odbycia kary w więzieniu w Białej Podlaskiej. Zwolniony 29 XI 1918, został skierowany do służby w POW na terenie Ukrainy. Po dekonspiracji powrócił 9 VI 1919 do kraju. 3 VII 1919 przyjęty do WP i dekretem z 17 X 1919 mianowany z dniem 1 X 1919 ppor. piech. Służył w sztabie Dywizji Litewsko-Białoruskiej, następnie Oddziale II Sztabu Naczelnego Wodza. Po wojnie zweryfikowany jako por. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919, w 1927 awansowany na kpt. piech. Od 1924 służył w 5. pp Leg. w Wilnie, od 1930 w Brygadzie KOP „Wołyń”. W 1934 odkomenderowany do Wydziału Specjalnego Oddziału II Sztabu Głównego WP zajmującego się dywersją pozafrontową. Na olimpiadzie 1936 zdobył medal brązowy w strzelaniu z karabinka sportowego na dystansie 50 m. Treningi w tej konkurencji rozpoczął zaledwie 2 lata wcześniej, w wieku 42 lat. W 1936 został mistrzem Polski w tej samej konkurencji. Zakwalifikował się do kadry na letnią olimpiadę w Helsinkach 1940. We IX 1939 odkomenderowany do Budapesztu, gdzie służył w charakterze oficera Oddziału II. Nawiązał także kontakt z piłsudczykowską Organizacją Orła Białego. Na początku 1940 powrócił do kraju, od II 1940 kierował dywersją w sztabie Obszaru Południowego ZWZ, od IV 1940 został szefem Związku Odwetu Okręgu ZWZ – Kraków. Aresztowany jesienią 1941 przez dwa miesiące był więziony na Montelupich. Po zwolnieniu odkomenderowany przez ZWZ do Warszawy, gdzie na początku 1942 został szefem Referatu „Reich” Związku Odwetu Komendy Głównej AK. Aresztowany 23 IV 1942 i osadzony na Pawiaku, został rozstrzelany koło Magdalenki w masowej egzekucji 28 V 1942. Pośmiertnie awansowany na mjr WP. Po wojnie zwłoki ekshumowano i przeniesiono na Powązki. Odznaczony m.in.VM 5. kl., KN z Mieczami, KW.
Źródła:
- CAW I.120.63.1028;
- Oss. rkps 15816/II;
- Lista strat V–VII 1915;
- VII lista strat;
- DRW 1919, nr 95;
- Z. Puchalski, T. Wawrzyński, Krzyż i Medal Niepodległości...;
- B. Szwedo, Na bieżni...;
- B. Tuszyński, Polscy olimpijczycy..., t. 1;
- "Monitor Polski" 1931, nr 64;
- wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=67&szufladka=KANI-KARA.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi