Karakiewicz Tadeusz

ur. 3 I 1896 w m. Dzików (ob. część Tarnobrzega), s. Klemensa i Salomei z d. Nowakowska.

Od 1906 uczęszczał do I Gimnazjum w Rzeszowie, w 1910 przeniósł się do gimnazjum w Jaśle. Od 1914 był członkiem ZS. W VIII 1914 wstąpił do LP. Służył w 2. komp. I baonu 1. pp LP. 15 X 1914 z powodu choroby został zwolniony z LP. W IV 1915 powołany do austr. 57. pp. W kolejnym miesiącu zwolniony ze służby. W XII 1915 otrzymał powołanie do austr. 32. pstrz, by w II 1916 zostać zwolnionym. W 1916 zdał maturę w gimnazjum w Jaśle. W VI 1917 ponownie powołano go do austr. 32. pstrz. W 1918 ukończył Szkołę Oficerską w Opawie w Czechach. W XI 1918 w Jaśle wstąpił do 5. pp Leg. W szeregach baonu zapasowego tego pułku wziął udział w odsieczy Lwowa, w walkach z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej i w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 10 VIII 1920 odnotowany w 205. pp w Armii Ochotniczej, Podczas walk awansowany do stopnia ppor. piech., 1 I 1921 otrzymał awans na stopień por. jakkolwiek spisie oficerów z 1 VI 1921 figuruje nadal jako ppor. w 5. pp Leg. W tym pułku był adiutantem w baonie zapasowym. 26 VI 1922 – III 1923 odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych Wojsk Samochodowych w Warszawie i otrzymał przydział do 8. Dyonu Samochodowego w Bydgoszczy. Był jednocześnie d-cą baonu pancerno-samochodowego przy DOK VIII w Toruniu. Od IX 1935 służył w 8. Baonie Pancernym, w który został przekształcony 8. Dyon Samochodowy z Bydgoszczy. 19 III 1937 otrzymał awans na stopień kpt. W Kampanii Wrześniowej 1939 był d-cą szw. techniczno-gospodarczego w wystawionym przez 8. Baon Pancerny, 81. Dyonie Pancernym, który wszedł w skład Pomorskiej Brygady Kawalerii działającej w składzie Grupy Operacyjnej „Czersk” Armii „Pomorze”. Walczył w rejonie Chojnic i Świecia. Po przekroczeniu Wisły patrolował Przedmoście Toruńskie. 6 IX 1939 uczestniczył w likwidacji niemieckiego przyczółka na Wiśle w rejonie Fordonu. 7 IX 1939, z powodu ogromnego zużycia sprzętu, wraz z dyonem został ewakuowany przez Warszawę i Brześć nad Bugiem do Ośrodka Zapasowego Broni Pancernych w Łucku. 17 IX dostał się do niewoli sowieckie pod Strusowem k. Trembowli. Osadzono go w obozie specjalnym NKWD w Kozielsku. W IV 1940 został zamordowany w Katyniu. Jego nazwisko znajduje się na liście wywozowej z 2 IV 1940, pozycja 62. Spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. Jego symboliczny grób znajduję się na Cmentarzu Starym w Jaśle. Odznaczony KW 2x, MN, Srebrnym KZ, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką Honorową „Orlęta”.

Źródła:

  • CAW, AP, 16127, 22442;
  • Spis oficerów służących czynnie...;
  • Katyń. Księga cmentarna...;
  • T. Kryska-Karski, Straty korpusu...;
  • B. Szwedo, Słownik Legionistów..., t. 1;
  • J. Tarczyński, 8 batalion pancerny...;
  • J. Tucholski, Mord w Katyniu..;
  • "Monitor Polski" 1934, nr 6.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji