ur. 25 VIII 1893 w m. Kamień Śląski (przysiółek wsi Otmice k. Strzelców Opolskich), s. Walentego.
Urodził się z niezamożnej rodzinie chłopskiej i wcześnie stracił ojca. W 1907 rozpoczął naukę w gimnazjum w Nysie, w 1913 wyjechał do Wiednia na studia filozoficzne. W celu uniknięcia powołania do armii niemieckiej wyjechał do Krakowa, gdzie pod przybranym nazwiskiem Jacentowicz wstąpił 14 XII 1914 w Nowym Targu do VI baonu 1. pp LP. Przeszedł w jego szeregach cały szlak bojowy, uczestnicząc w działaniach nad Nidą, bitwach pod Konarami (16–25 V 1915), Ożarowem (23–27 VI 1915), Jastkowem (31 VII – 3 VIII 1915) i Kuklami (22–25 X 1915) oraz pod Kostiuchnówką. Po wycofaniu LP w rejon Baranowicz (8 X 1916), uczestniczył w pracy szkoleniowej w Zambrowie. Po odmowie przysięgi i odesłaniu wraz do Przemysla, ukrywał się w Małopolsce Wschodniej (20 IX 1917 – VIII 1918). W XI 1918 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednocześnie wstąpił do Legii Akademickiej. Z dniem 5 II 1919 rozpoczął służbę w szeregach VII Baonu Strzelców (późniejszy 1. pstrz Bytomskich). Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie jako ppor został w VII 1920 skierowany na tereny plebiscytowe Górnego Śląska, gdzie pod przybranym nazwiskiem Wallenstein został komendantem POW w pow. strzeleckim. Podczas II Powstania Śląskiego dowodził w akcji bojowej w rodzinnym Kamieniu Śląskim. W III Powstaniu Śląskim oddziały pod jego dowództwem opanowały większość pow. strzeleckiego. Dowodzony przez niego baon wszedł w skład Brygady „Bogdan” stanowiącej część powstańczej grupy Operacyjnej „Północ”. W jej szeregach brał udział w walkach o Górę Świętej Anny (21–30 V 1921). Po zakończeniu Powstania wyszedł z wojska i wstąpił do zakonu Dominikanów w Krakowie. 26 X 1922 złożył profesję zakonną, po czym rozpoczął pięcioletnie studia w Rzymie. W 1927 przyjął święcenia kapłańskie. Uroczystości prymicyjne z udziałem wojewody M. Grażyńskiego i weteranów Powstań Śląskich odbyły się 5 VII 1927 w Katowicach. Powołany w szeregi WP został proboszczem parafii wojskowej w Słonimiu nad Szczarą i kapelanem 20. DP. 1927–1932 przebywał w konwencie w Lwowie, następnie w Tarnobrzegu i od 1934 w Podkamieniu. W 1936 powołany został do służby wojskowej. W III 1939 w stopniu mjr został szefem Służby Duszpasterskiej 20. DP. We IX 1939 jako szef Służby Duszpasterskiej Dowództwa Pododcinka „Północ” brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji osadzony wraz z innymi kapelanami w oflagu IV A Hochenstein, potem w oflagu IX A Rotenburg. 18 IV 1940 osadzony w Buchenwaldzie, od 6 VII 1942 w Dachau. W wyniku donosu zdekonspirowany jako były powstaniec śląski został 5 IX 1942 zamordowany. Zwłoki spalono w miejscowym krematorium. Odznaczony KN, Złotym KZ.
Źródła:
- CAW I.120.27.69;
- Encyklopedia Powstań Śląskich...;
- Tobie Polsko. Szkice...;
- Słownik biograficzny katolickiego...;
- Tarnobrzeski słownik biograficzny, t. 2;
- "Monitor Polski" 1931, nr 218;
- wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka (dostęp XI 2023) (tu: Jędrysik).
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi