ur. 9 XII 1880 w Warszawie, s. Kazimierza, zarządcy majątkiem ziemskim i powstańca 1863, i Aleksandry z d. Wasilewska. Przyn. Zakopane. Technik, właściciel spółdzielni Podhalańska Spółka Techniczna.
W 1898 ukończył Szkołę Realną w Humaniu, w 1904 podjął studia w Szkole Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie. Po jej ukończeniu pracował jako technik. Od 1904 czynny w pracach Organizacji Bojowej PPS. Był instruktorem na kursach bojowych i specjalistą od pirotechniki. Działał na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. Po aresztowaniu J. Montwiłła-Mireckiego wszedł do Wydziału Bojowego PPS. Uczestniczył w akcjach bojowych w Sławkowie (12 X 1907), na pociąg pod Szydłowcem (14 II 1908), na stacji w Tumlinie (25 II 1908), pod Cekowem (1 8 VII 1908) i pod Bezdanami (26 IX 1908). W 1911 ustąpił z Wydziału Bojowego na skutek różnicy poglądów co do samodzielności ZWC. Był przeciwny odseparowaniu tej struktury i uniezależnienia jej od partii. W tym czasie przeniósł się do Zakopanego i założył własne przedsiębiorstwo „Podhalańska Spółka Techniczna”, które prowadził do wybuchu wojny. Na początku VIII 1914 zgłosił się do LP. Po 28 VII 1915 służył w 6. pp III Brygady LP. Powierzono mu organizację komp. technicznej (sap.). Po zakończeniu procesu organizacji dowodził komp. sap. nr 2 Techniczną Komendy LP. Wraz z komp. uczestniczył kampaniach karpackiej, besarabskiej, bukowińskiej i wołyńskiej LP. 1 VII 1915 mianowany por. sap. (X ranga, rozkaz Komendy LP nr 145 z 9 VIII 1915), 1 VII 1916 kpt. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) dowodził komp. sap. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po próbie przejścia przez front pod Rarańczą (15–16 II 1918) internowany w Huszt. Zwolniony w V 1918 przyjechał do Warszawy i wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. 12 X 1918 został mianowany mjr. piech. (dekretem Rady Regencyjnej) i z-cą komendanta Szkoły Podchorążych Polskiej Siły Zbrojnej. Po rozbrojeniu Niemców służył w WP, dowodził baonem w 7. pp Leg., od VII 1920 dowodził rezerwowym 101. pp. Walczył m.in. w Bitwie nad Niemnem. Po wojnie zweryfikowany jako ppłk. rez. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919 i 4 IV 1922 przeniesiony do rezerwy. 1923–1929 pracował w zakładach amunicyjnych „Pocisk” w Warszawie. Był autorem prototypów amunicji specjalnej. Podczas II wojny światowej przebywał w Wlk. Brytanii. Był tam z-cą kierownika Wojskowego Instytutu Technicznego. 1 IV 1944 przeniesiony w stan spoczynku, w XI 1945 powrócił do kraju. Zamieszkał w Aninie, utrzymywał się z renty starczej, odmówiono mu bowiem uznania stopnia oficerskiego. Zmarł 23 IX 1964 w Warszawie, spoczywa na Powązkach. Odznaczony VM 5. kl., KN z Mieczami, KW 4x, Złotym KZ.
Źródła:
- CAW I.120.1.101;
- CAW I.120.1.345;
- CAW I.120.1.386 (tu: imię Ladimir);
- CAW I.120.63.746;
- Oss. rkps 15812/III;
- Lista starszeństwa 1917;
- R.O.1923;
- R.O.Rez.1934;
- W.K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 2;
- Kawalerowie Virtuti Militari..., t. 2, cz. 2;
- W. Pobóg-Malinowski, Akcja bojowa..;
- "Monitor Polski" 1931, nr 64.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi