ur. 28 V 1894 w m. Łodyna k. Ustrzyk Dolnych, s. Ferdynanda, maszynisty kolejowego, i Heleny z d. Rytarowska. Książeczka wojskowa nr 13622.
1912–1914 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1913 wstąpił do ZS w Samborze, był m.in. odpowiedzialny za skuteczną mobilizację strzelecką w VIII 1914. Na czele ok. 50 strzelców zgłosił się 4 VIII 1914 do miejsca koncentracji w Krakowie. Od 14 VIII 1914 służył w 4. komp (późniejszego I baonu). Ranny w rękę w bitwie pod Czepielami (24 VIII 1914), do XI 1914 leczył się w Krakowie. Od 28 I 1915 służył w 2. komp. I baonu 5. pp I Brygady LP, gdzie dowodził plut. 25 VIII 1915 ranny pod Wysokim Litewskim. Przebywał przez krótki czas w kadrze Komendy Grupy LP w Kozienicach i 9 V 1916 był wymieniony w spisie imiennym komp. marszowych w tym mieście. Po wyjściu w pole zapadł na tyfus i przez 2 miesiące przebywał na leczeniu szpitalnym w Lublinie (IX–XI 1916). Po wyjściu ze szpitala skierowany do służby werbunkowej we Włocławku jako komendant posterunku werbunkowego najpierw w Kowalu, następnie w Sępólnie Krajeńskim (XI 1916 – VI 1917). Wymieniony w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy z 10 VIII 1917, skierowanych na 6. Kurs Wyszkolenia w Zambrowie. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) wcielony do armii austro-węgierskiej (18 IX 1917 – 2 VIII 1918), gdzie objął zastępstwo d-cy plut. w 100. pp. 19 XII 1917 ranny w nogę nad Piavą. Od 24 XII 1918 w WP. Jako ppor. dowodził plut., następnie komp. w 5. pp Leg. w czasie walk o Lwów. Od III 1919 był d-cą 6. komp. 6. pp. Leg. w Zambrowie, z którym od 28 IV 1919 walczył na froncie polsko-bolszewickim. Od 14 XII 1919 był d-cą komp. sap. w Baonie Sap. 6. pp Leg. Por. z 5 IV 1920, kpt. od 20 X 1920 (ze starszeństwem z 1 VI 1919). Ze względu na stan zdrowia skierowany do pracy sztabowej. 6 IV 1920 – 17 IV 1921 był referentem w Sekcji Piechoty Departamentu I Broni Głównych MSWojsk. Od 2 III 1923 służył w Oddziale II Sztabu Generalnego, następnie na różnych stanowiskach liniowych i sztabowych. Awansował do stopnia mjr. 22 IV 1927. 1932–1934 ukończył studia na WSWoj., po czym awansował do stopnia ppłk. dypl. (1 I 1935). Na wojnę 1939 wyruszył jako z-ca szefa Biura Wywiadowczego II rzutu Oddziału II Sztabu NW. Granicę rumuńską przekroczył 18 IX 1939. 18 X 1939 wyjechał do Paryża, do 24 XII 1939 przebywał w koszarach Bessières, następnie do IV 1940 w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Parthenay we Francji. W kampanii francuskiej 1940 udziału nie brał. Od IX 1940 przebywał w Obozach w Douglas i Broughton. Od X 1942 przebywał w Ośrodku „Cichociemnych" w Fort William w Szkocji jako z-ca kierownika i wykładowca. Powołany następnie na z-cę komendanta Oficerskiej Szkoły Wywiadu pod Glasgow. Po wojnie działał społecznie, m.in. w Instytucie Piłsudskiego w Londynie. Zmarł 5 II 1956 w Londynie, został pochowany na cmentarzu Old Brompton. Rodziny nie założył. Odznaczony m.in. VM 5. kl., KW.
Źródła:
- AAN, ZLP, teka 273;
- CAW, AP, sygn. 1769/89;
- CAW I.120.1.102;
- CAW I.120.1.124;
- CAW I.120.63.338;
- IV lista strat;
- Spis alfabetyczny... (rkps);
- Spis oficerów służących czynnie...;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1939;
- A. Chrzanowska et al., Aparat bezpieczeństwa...;
- T. Dubicki, A. Suchcitz, Oficerowie wywiadu..., t. 1;
- Kawalerowie Virtuti Militari..., t. 2, cz. 2;
- 'Zeszyty Historyczne' (Paryż) 1980, z. 53.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi