ur. 2 V 1891 w m. Bobrowniki Małe k. Tarnowa, s. Bolesława Grzegorza i Bronisławy. Przyn. Lwów. Zam. Przeworsk. Student Politechniki Lwowskiej. Student 3. roku Akademii Rolniczej. Książeczka wojskowa nr 1325.
Ukończył szkołę realną we Lwowie, po maturze podjął studia na Politechnice Lwowskiej. W VIII 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego i wraz z tą formację przeszedł ze Lwowa przez Sanok do Mszany Dolnej. Po jej rozwiązaniu zdecydował o złożeniu przysięgi i kontynuowaniu służby w LP. Przydzielony do 3. pp II Brygady LP został adiutantem baonu. 18 X 1914 mianowany ppor. piech., potem jako adiutant pułkowy 25 VI 1915 por. piech. (rozkaz nr 132 komendy LP) i zatwierdzony 15 XII 1915 (rozkaz Komendy LP nr 178). W VI 1915 po odniesionej kontuzji odesłany na leczenie do Wiednia. 23 VI 1915 oraz w VII 1915 wykazany w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Za ofiarną służbę wyróżniony „pochwalnym uznaniem” przez NKA (rozkaz Komendy Grupy LP nr 1 z 1 I 1916). Po powrocie do służby w polu uczestniczył w kampanii na Wołyniu. 6 VII 1916 wzięty do rosyjskiej niewoli pod Wołczeckiem, był przetrzymywany w Mikołajewsku w gub. samarskiej. Z niewoli zdołał zbiec i po powrocie w 1917 do rodzimego pułku objął dowództwo komp. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po próbie przejścia przez front pod Rarańczą (15–16 II 1918) internowany, wcielony do armii austro-węgierskiej i odesłany na front włoski do Udine. 8 XI 1918 mianowany przez RR kpt. piech. ze starszeństwem z 12 X 1918 i przydzielony do DOGen. w Lublinie. Walczył na froncie ukraińskim, potem z bolszewikami na czele 11. pstrz oraz jako d-ca 54. pp (od 25 VII 1920). Po wojnie zweryfikowany jako ppłk. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919 z przydziałem do 54. pp. 15 VIII 1924 mianowany płk. 6 V 1926 objął dowództwo II Brygady KOP, od 23 IV 1928 był d-cą piech. dywizyjnej w 23. DP. Od X 1931 dowodził piechota 3. DP Leg. Po 1934 został dowódcą dywizji. 10 września 1936. II wojna światowa zastała go na stanowisku pomocnika d-cy DOK VI we Lwowie. Uczestniczył w obronie miasta przez Niemcami i Sowietami. Po kapitulacji 22 IX 1939 wzięty do niewoli i osadzony w Starobielsku i zamordowany wiosną 1940 i pochowany w Charkowie w zbiorowym grobie. Odznaczony VM 5. kl., KN, OOP 4. kl., KW 4x i Médaille Interalliée (Médaille de la Victoire).
Źródła:
- ANKr., NKN, sygn. 434;
- CAW I.120.1.103; CAW I.120.29;
- CAW I.120.63.746;
- Oss. rkps 15816/I;
- Lista strat V–VII 1915;
- Lista strat VII–X 1915;
- VII lista strat;
- Lista starszeństwa 1917;
- Spis oficerów służących czynnie...;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.1939;
- DRW 1918 nr 5;
- "Monitor Polski" 1931, nr 260;
- W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
- S. Łoza, Czy wiesz kto...;
- 'Goniec Polowy Legionów' 1915, nr 7;
- 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 12;
- wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_(dostęp IX 2020)..
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi