ur. 9 III 1896 w m. Gródek pow. Cieszyn (dzisiejszy Hradek, Słowacja), s. Karola i Marii z d. Szmidt. Asystent rachunkowy.
Od 18 XI 1911 należał do ZS. W LP służył od 16 VIII 1914, początkowo jako d-ca plut. w 2. pp II Brygady LP. Był sierż., następnie chor. rach. (rozkaz Komendy LP nr 150 z 7 IX 1915) i d-cą 12. komp. III baonu 2. pp II Brygady LP. 5 XI 1915 kontuzjowany w bitwie pod Bielgowem, w dwa dni później dostał się do rosyjskiej niewoli. Na Syberii ukończył gimnazjum. W IV 1917 mianowany ppor. Od 16 VIII 1918 był słuchaczem Szkoły Oficerskiej 5. Dywizji Strzelców Polskich, którą ukończył 1 XI 1918. Z dniem ukończenia szkoły mianowany por. z przydziałem do 3. pstrz na stanowisko kierownika wyszkolenia. Od 12 VII 1919 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, 6 I 1920 ponownie dostał się do niewoli. W VII i VIII 1920 dwukrotnie usiłował zbiec z niewoli, za drugim razem ucieczka powiodła się i 25 IX 1920 powrócił do Polski. Po zakończeniu wojny z bolszewikami pozostał w WP i służył na różnych stanowiskach. Od 1 I 1927 mjr WP. W 1936 przeniesiony do Torunia z przydziałem do jednostek ON. Do 14 XII 1938 był oficerem sztabu Pomorskiej Brygady ON, następnie I z-cą d-cy 42. pp w Białymstoku. We IX 1939 w stopniu ppłk. organizował II rzut 10. pp. Następnie został d-cą Ośrodka Zapasowego 18. DP. 26 IX 1939 w rejonie Parczewa wszedł ze swą grupą w skład 79. pp w Grupie Operacyjnej „Polesie”. Kampanię zakończył z GO „Polesie” w bitwie pod Kockiem (2–6 X 1939). Po kapitulacji F. Kleeberga przedostał się w rejon Kielc, gdzie zaczął organizować SZP. III 1940 – 10 III 1941 pełnił funkcję Inspektora Rejonowego ZWZ w Krakowie. Latem 1941 został komendantem Okręgu Polesie ZWZ. Od 8 III 1942 ponownie w krakowskiej konspiracji, aresztowany 18 V1943 i osadzony w Więzieniu Montelupich w Krakowie. Po śledztwie przewieziony do KL Auschwitz. W VII 1943 zbiegł z obozu i powrócił do Krakowa. Awansowany do stopnia płk., został z-cą d-cy Grupy Operacyjnej AK „Śląsk Cieszyński”. Przez pewien okres był p.o. Komendantem Okręgu. W IV 1945 współorganizował Delegaturę Sił Zbrojnych na Kraj. 20 IX 1945 opublikowano w krakowskim „Dzienniku Polskim” jego apel o ujawnienie. 14 X 1945 wraz z innymi jej członkami spotkał się z B. Bierutem, przedkładając apel o zwolnienie żołnierzy AK deportowanych do Rosji. 8 VIII 1948 aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu. Torturowany w śledztwie, 25 IX 1949 zwolniony bez wyroku. Aresztowany ponownie 2 IX 1952, 1 III 1953 zwolniony jako inwalida z bezwładem prawej ręki. Rodzina umieściła go 13 IV 1953 w szpitalu z rozpoznaniem żółtaczki, operowany 25 IV 1953, zmarł w dwa dni później w Klinice Chorób Wewnętrznych we Wrocławiu. Odznaczony KN, VM 5. i 4. kl., KW 4x, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918–1921, francuskim Medalem Pamiątkowym Wojny 1914–1918 (Médaille commémorative de la guerre 1914–1918).
Źródła:
- AAN, ZLP, teka 272;
- CAW I.120.63.746;
- Oss. rkps 15816;
- Lista starszeństwa 1917;
- V lista strat;
- R.O.1939;
- Kraków w czasie II wojny światowej...;
- Małopolski słownik biograficzny..., t. 1;
- T. Wroński, Kronika okupowanego Krakowa...;
- 'Zeszyty Historyczne WiN' 1988, nr 3.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi