Dżugaj Janusz

ur. 15 VI 1891 w m. Rumno k. Lwowa (rejon gródecki), s. Katarzyny. Przyn. Gródek Jagielloński. Student prawa. Książeczka wojskowa nr 3688.

Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie rozpoczął studia prawnicze na tamtejszym Uniwersytecie. W 1914 zaciągnął się do LP. Przydzielony do 3. pp LP odbył z pułkiem całą kampanie legionową. 1 VII 1916 mianowany chor. piech. (XII ranga, rozkaz Komendy LP nr 231 z 18 VIII 1916). Był wówczas wykazany w 2. komp. I baonu 3. pp LP. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) służył w stopniu ppor. w 3. pp Polskiego Korpusu Posiłkowego. Przeszedł przez front pod Rarańczą (15–16 II 1918). Z tego powodu był poszukiwany przez Austriaków w związku z procesem w Marmaros-Sziget. Podjął następnie służbę w II Korpusie Polskim w Rosji. Po bitwie pod Kaniowem (11 V 1918) dostał się do niemieckiej niewoli. Zbiegł z niewoli i pieszo przedostał się do kraju. 25 X 1918 zgłosił się do Polskiej Siły Zbrojnej, po czym przeszedł do WP.Przyjęty reskryptem Rady Regencyjnej z 25 X 1918 i dekretem z 8 XI 1918 awansowany na por. ze starszeństwem z 12 X 1918. Rozkazem z 19 XII 1918 odkomenderowany z KIZ do Wydziału Personalnego Sztabu Generalnego. Kolejno wykazany w Oddziale V MSWojsk. Z dniem 1 XII 1919 mianowany kpt. piech. W 1920 służył jako szef sztabu Dywizji Ochotniczej i szef sztabu GO „Dolna Wisła”. Zweryfikowany po wojnie jako mjr. piech ze starszeństwem z 1 VI 1919 w 3. pp Leg. 1 XI 1921 – X 1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Od X 1922 był referentem, następnie szefem Wydziału Mobilizacyjnego w szefostwie Administracji Armii MSWojsk. W 1927 przeniesiony na stanowisko delegata SG przy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu, od 1929 szef sztabu DOK VII Poznań. 1 I 1929 mianowany ppłk. dypl. piech. 1 IV 1935 przeszedł do Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych na stanowisko dyrektora Biura Wojskowego. 1 VIII 1938 wyznaczony na zastępcę dyrektora Biura Planowania i szefa wydziału w gabinecie MSWojsk. Po kampanii 1939 roku i przedostaniu się na Bliski Wschód służył w Armii Polskiej na Wschodzie. W 1943 znajdował się w rezerwie personalnej Dowództwa APW, zmarł 1 III 1947 w Tel Avivie i tam został pochowany. Odznaczony VM 5. kl., KN, KW 4x, Złotym i Srebrnym KZ, francuską Legią Honorową 5. kl.

Źródła:

  • AAN, ZLP, teka 271;
  • ANKr., NKN, sygn. 483;
  • CAW I.120.1.101;
  • CAW I.120.1.94;
  • CAW I.120.1.345;
  • CAW I.120.63.746;
  • CAW I.120.1.386;
  • Oss. rkps 15812/II;
  • DRW 1918, nr 1;
  • DRW 1918, nr 5;
  • DRW 1919, nr 4;
  • DRW 1919, nr 98;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • R.O.1939;
  • Spis oficerów służących czynnie…;
  • W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
  • K. Stepan, Prawie jak słownik.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji