ur. 2 X 1889 w m. Jadów k. Wołomina, s. Jana Augusta, adwokata, i Emilii z d. Ruszcz, w. rzymskokatolickie. Akademik.
Od 1903 był członkiem „Petu”, podczas nauki w gimnazjum aresztowany przez władze rosyjskie. Po rozpoczęciu studiów prawniczych na Uniwersytecie we Lwowie był aktywny w kilku organizacjach niepodległościowych. 1911–1912 odbył jednoroczną służbę w rosyjskim 14. pułku huzarów, którą zakończył w stopniu chor. rez. kaw. 1 VIII 1914 zmobilizowany do macierzystego pułku huzarów uczestniczył w ciężkich walkach rosyjsko-niemiecko-austriackich w okolicach Częstochowy. 14 VIII 1914 przeszedł na stronę austriacką i zgłosił się do oddziałów J. Piłsudskiego. 27 VIII 1914 objął dowództwo IV plutonie w szw. W. Beliny-Prażmowskiego, 9 X 1914 mianowany por. kaw., 12 XI 1914 objął komendę nad 1. szw. w Dyonie Kawalerii W. Beliny-Prażmowskiego. Uczestniczył u boku J. Piłsudskiego w misji do środowisk politycznych Warszawy po wyzwoleniu tego miasta od Rosjan (5 VIII 1915). 19 IX 1915 awansował na rtm. kaw. i zastępcę dowódcy I Dyonu. Od 9 IV 1916 był dowódcą I Dyonu i zastępcą dowódcy 1. puł LP (rozkaz NKA K. nr 6674). W pierwszych miesiącach 1917 uczestniczył w 1. Kursie Wyszkolenia. Wskutek agitacji antyprzysięgowej został na podstawie Rozkazu Oficerskiego Dowództwa LP nr 144 z 16 VII 1917 zwolniony z LP bez prawa noszenia munduru. Zataiwszy stopień oficerski, znalazł się w obozie internowanych w Beniaminowie. 15 VIII 1917 został aresztowany i wywieziony do obozów w Havelbergu, następnie w Rastadt i w końcu w Werl. W X 1918 powrócił do kraju. W WP był najpierw dowódcą Okręgu Wojskowego w Chełmie Lubelskim oraz organizatorem odtworzenia 1. puł. 5 XI 1918 – 1 VII 1920 dowodził 1. puł i jego kontynuacją, 1. pszwol. Podczas Wyprawy Kijowskiej ciężko ranny pod Malinem (27 IV 1920), 29 V 1920 awansował na płk. kaw., w 1924 awansował na gen. bryg. W 1922 ukończył Kurs Wyższych Dowódców na École Militaire Supérieure w Paryżu. 15 XI 1925 brał udział w demonstracji poparcia dla J. Piłsudskiego w Sulejówku. W czasie przewrotu majowego dowodził wojskami Piłsudskiego w Warszawie. 6 X 1933 prowadził Rewię Kawalerii w Krakowie. 4 VII 1936 mianowany Inspektorem Obrony Powietrznej Państwa, zginął 16 VII 1936 w katastrofie lotniczej pod Orłowem k. Gdyni. Odznaczony m. in. VM 5. kl., KN z Mieczami, OOP 3. kl., KW 4x, francuską Legią Honorową 5. kl.
Źródła:
- AAN, ZLP, teka 271;
- ANKr., NKN, sygn. 434; ANKr., NKN, sygn. 435;
- CAW I.120.1.101;
- CAW I.120.1.435;
- CAW I.120.63.1028;
- CAW I.120.1.386 (tu: inne daty awansów ofierskich w LP);
- Lista starszeństwa 1917;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- P. Hubiak, Belina i jego ułani......;
- T. Kasprzycki, Kartki z dziennika...;
- P. Stawecki, Słownik biograficzny...;
- 'Beliniak' 1958, nr 8–9;
- 'Beliniak' 1959, nr 9;
- 'Beliniak' 1960, nr 11;
- 'Beliniak' 1962, nr 12;
- 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 15.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi