ur. 2 I 1896 w m. Małobądz (ob. część Będzina), s. Józefa, kowala, i Antoniny z d. Findzińska. Przyn. Małobądz. Urzędnik fabryczny. Książeczka wojskowa nr 20602.
Ukończył 6 klas Szkoły Handlowej w Sosnowcu, 1911–1914 pracował w fabryce Fitzner-Gamper w Sosnowcu bez etatu, na zasadzie dniówkowej. Od 1912 należał do ZS i PPS. 5 I 1915 wstąpił do I Brygady LP, a 12 IV 1915 został przydzielony V baonu 5. pp LP. Podczas służby frontowej ranny 3 VIII 1915 pod Lubartowem, kurował się w Szpitalu Twierdzy nr 9 w Krakowie. Po powrocie do służby odnotowany w 4. komp. II baonu 5. pp I Brygady LP. Wskutek pogarszającego się stanu zdrowia odszedł do Domu Rekonwalescentów, następnie do Szpitala LP w Kamieńsku, gdzie przebywał do 22 XII 1915. Stamtąd odkomenderowany do Kadry Komendy Grupy LP w Kozienicach. Wymieniony w spisie 1. komp. marszowej wysłanej z Kozienic na front 27 V 1916. Walczył następnie w 3. komp. V baonu pułku. Ponownie ranny 4 VII 1916 na Reducie Piłsudskiego pod Kostiuchnówką. Superabitrowany w Lublinie 25 VII 1917 i uznany za zdolnego do służby bez broni. Po zwolnieniu z LP kontynuował działalność w POW w Sosnowcu i Lubartowie. W XI 1918 uczestniczył w rozbrajaniu zaborcy, po czym objął funkcję dowódcy garnizonu Radzyń Podlaski. Służył w Milicji Ludowej podporządkowanej Tymczasowemu Rządowi Ludowemu Republiki Polskiej w Lublinie. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Wykazany w stopniu ppor. w Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1.6.21 r. Był wówczas przydzielony do 6. pp Leg. Zweryfikowany jako por. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919, 15 VIII 1924 awansowany na kpt. piech., 19 III 1937 na mjr. piech. W 1925 ukończył kurs oficerski w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu, a w 1926 kurs szermierki. Studiował psychologię na Uniwersytecie w Poznaniu i Warszawie (1928–1929, 1929–1930). 1932–1939 prowadził gimnastykę poranną w Polskim Radiu. Był wykładowcą w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego na Bielanach w Warszawie. Olimpijczyk z Paryża (1924). Uprawiał także bieg przez płotki i skok w dal. Zdobył 11 tytułów mistrza Polski. Na Olimpiadzie w Los Angeles (1932) zdobył brązowy medal w turnieju szabli drużynowej oraz 4. miejsce na Olimpiadzie w Berlinie (1936). W wojnie 1939 był dowódcą I baonu 21. pp. Po kapitulacji wzięty do niemieckiej niewoli, internowany w kilku obozach, m. in. w Lubece. Po 1945 był uznanym trenerem, pierwszym prezesem Polskiego Związku Sportów Saneczkowych (1957). Autor wielu publikacji z tematyki sportowej. Zmarł 25 II 1969 w Warszawie. Odznaczony m. in. VM 5. kl., KN.
Źródła:
- CAW I.120.63.338;
- Oss. rkps 15813/I;
- Oss. akc. 63/2001;
- VII Lista strat;
- Spis oficerów służących czynnie...( tu: ur. 3 I 1896);
- B. Szwedo, Na bieżni..;
- B. Tuszyński, Polscy olimpijczycy..., t. 1.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi