Dłużniakiewicz Janusz Wacław, ps. „Sęp”

ur. 1 X 1888 w m. Wacławów k. Sieradza, s. Zygmunta i Haliny z d. Golcz, w. rzymskokatolickie. Student uniwersytetu. Książeczka wojskowa nr 16913.

Uczęszczał do Szkoły Realnej w Kaliszu. Uczestniczył w strajku szkolnym 1905. Potem kontynuował edukację w polskiej Szkole Handlowej w Kaliszu, gdzie w 1908 zdał maturę. Jesienią tego roku wyjechał na studia do Fryburga, był tam jednym z liderów „Filarecji”, a od 1910 ZWC i następnie ZS. Był komendantem oddziału fryburskiego ZS. Ukończył kurs oficerski organizacji. 3 VIII 1914 przydzielony został do 1. Komp. Kadrowej, z którą 6 VIII 1914 wyruszył w kierunku Michałowic. 9 X 1914 mianowany ppor. W II 1915 roku objął dowództwo IV plutonu 1. komp. V baonu. 19 V 1915 został ranny pod Kozinkiem. Na wniosek Komendy I Brygady mianowany por. piech. i komendantem plutonu (rozkaz Komendy LP nr 135 z 2 VII 1915). Po awansie dowodził plut. w III baonie 1. pp I Brygady LP. Po wycofaniu LP w okolice Baranowicz przeszedł do pracy w POW (XI 1916). Objął obowiązki komendanta placu w Warszawie, a następnie komendę okręgu łomżyńskiego. Równolegle w IV 1917 odnotowany jako komendant komp. w III baonie 1. pp I Brygady LP i przedstawiony do odznaczenia austr. Krzyżem Wojskowym Karola. 23 VII 1917 został przez Niemców zatrzymany. Po pobycie w Beniaminowie został przewieziony do Werl w Niemczech. Wolność odzyskał w połowie X 1918. Po powrocie do Lublina uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków. Rozkazem Ministra Wojny TRLRP w Lublinie E. Rydza-Śmigłego z 10 XI 1918 mianowany kpt. piech. Od 14 XII 1918 zatwierdzony na jako dowódca 3. komp. 23. pp. Przyjęty do WP dekretem z 17 XII 1918 z jednoczesnym zatwierdzeniem awansu z nominacji E. Rydza-Śmigłego i rozkazem z 4 I 1919 przeniesiony do DOGen. Warszawa. Rozkazem z 14 III 1919 przeniesiony do 32 pp z zatwierdzeniem na stanowisku dowódcy II baonu z dniem 23 I 1919 po czym rozkazem z 25 V 1919 przeniesiony do 4. pp Leg. W VIII 1919 dowodził baonem 3. pp Leg. W VIII 1920 dowodził baonem w 11. pp. Po wojnie zweryfikowany w stopniu mjr. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919. W 1922 był dowódcą baonu w 28. pp., po czym przeniesiony został do 1. pp Leg., gdzie pełnił obowiązki zastępcy dowódcy pułku (1923–1926). 15 VIII 1924 awansowany na ppłk. piech., 1 I 1930 na płk. piech. Od 3 XI 1926 dowodził 33. pp, od 31 III 1930 dowodził 2. pspodh. Utonął podczas wycieczki kajakowej na Sanie pod Przemyślem 19 X 1932. Pochowany na Powązkach w Warszawie. Odznaczony VM 5. kl., KN, KW 2x.

Źródła:

  • CAW I.120.1.101;
  • CAW I.120.1.345;
  • CAW I.120.27;
  • CAW I.120.31;
  • CAW I.120.63.746;
  • CAW I.120.63.1028;
  • DRW 1918, nr 13;
  • DRW 1919, nr 5;
  • DRW 1919, nr 36;
  • DRW 1919, nr 66;
  • OGLub. 1918 nr 1;
  • OGLub. 1918 nr 13;
  • Lista strat V–VII 1915;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • PSB, t. 5;
  • T. Kasprzycki, Kartki z dziennika...;
  • Kawalerowie Virtuti Militari..., t. 2, cz. 2;
  • J. Majchrowski, Pierwsza Kompania...;
  • F. Sławoj-Składkowski, Beniaminów...;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1915, nr 8.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji