Ciepichałł Henryk

ur. 18 II 1886 w m. Sobótka k. Opatowa, s. Franciszka i Anny z d. Jasińska, w. rzymskokatolickie. Kapelan. Książeczka wojskowa nr 16026.

Od 1903 przebywał w zakładzie wychowawczym „Nazaret” w Warszawie. 8 XII 1906 wstąpił do zakonu oo. Pijarów. 9 IX 1911 złożył profesję wieczystą w pijarskim kolegium pw. Przemienienia Pańskiego w Krakowie. 23 IX 1912 uzyskał eksternistycznie maturę w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Ukończył następnie studium teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim (1914) i został wyświęcony na kapłana. Po dłuższych staraniach 15 V 1915 uzyskał zgodę władz austriackich na wstąpienie do LP. Od 15 VI 1915 do kryzysu przysięgowego (VII 1917) był kapelanem 1. pp I Brygady LP. Przeszedł cały szlak bojowy pułku. 7 VII 1915 mianowany ppor. w I Brygadzie, 1 I 1916 urzędnikiem wojskowym IX klasy (kpt.) z nominacji Komendy LP. Na podstawie Rozkazu Oficerskiego Dowództwa LP nr 144 z 16 VII 1917 zwolniony z LP bez prawa noszenia munduru, następnie internowany 22 VII 1917 przez Niemców w Beniaminowie. Przebywał tam najdłużej ze wszystkich oficerów, do 12 X 1918. Zwolniony, wyjechał na Lubelszczyznę. W tworzonych oddziałach wojskowych Rządu Tymczasowego w Lublinie objął funkcję dziekana (7 XI 1918). Po podporządkowaniu się władz lubelskich J. Piłsudskiemu i utworzeniu DOGen. w Lublinie był referentem do spraw duchownych. 15 XI 1918 awansował na superiora. 19 IV 1919 został przypadkowo zraniony w brzuch na terenie Lublina. Od 1 IV 1920 był dziekanem 7. Armii WP, od 10 IX 1920 kapelanem Szkoły Podchorążych w Warszawie. Po zakończeniu działań wojennych 15 XI 1920 – 31 XII 1921 pełnił funkcję kierownika duszpasterstwa Rejonu Praga, po czym przeszedł do rezerwy. Równolegle 1920–1925 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Przeniesiony do rezerwy, został oddany do dyspozycji przełożonych zakonu. Nie chcąc wrócić do klasztoru, podjął starania o przyjęcie jako kapłana diecezjalnego w diecezji lubelskiej. W III 1922 uzyskał reskrypt sekularyzacyjny; wobec sprzeciwu biskupa lubelskiego, podjął decyzję o wystąpieniu ze stanu duchownego. 1 VII 1922 powrócił do służby czynnej (jako mjr adm. z 1 XII 1920), obejmując funkcję referenta Departamentu VII MSWojsk. 15 XII 1923 został referentem w Biurze Historycznym. Przez krótki czas był kierownikiem oświatowym wojskowego więzienia śledczego w Warszawie (1 XI 1924 – 15 I 1925). Następnie piastował stanowisko referenta w Departamencie Intendentury MSWojsk. Podczas przewrotu majowego 1926 został ranny. 1 IV 1927 objął funkcję płatnika GISZ. Zmarł 12 VI 1934 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie. Odznaczony VM 5. kl., KN, Srebrnym KZ.

Źródła:

  • ANKr., NKN, sygn. 435;
  • CAW, AP 1368, 5916, 6277;
  • CAW I.120.1.101;
  • CAW I.120.27;
  • CAW I.120.63.746;
  • CAW I.120.1.386;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • Corpus studiosorum..., t. 1;
  • W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
  • W. K. Cygan, W. J. Wysocki, Dla Ciebie, Polsko...;
  • F. Sławoj-Składkowski, Beniaminów...;
  • Kawalerowie Virtuti Militari..., t. 2, cz. 3;
  • 'Monitor Polski' 1931, nr 251;
  • Materiały źródłowe do dziejów legionistów...

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji