ur. 19 I 1878 w Warszawie, s. Aurelego i Marii z Kazańskich. Inżynier. Książeczka wojskowa nr 1500.
W 1902 ukończył Szkołę Handlową F. Laskusa w Warszawie, po czym odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w rosyjskim 39. pp w Łowiczu. Po jej zakończeniu mianowany chor. piech. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905) służył w 6. pp jako dowódca komp. i adiutant baonu. Po wojnie, od 1906 był naczelnikiem gniazda oraz Okręgu Warszawskiego TG „Sokół”. 31 VII 1914 został instruktorem Drużyn Sokolich w Krakowie. Po wybuchu wojny zgłosił się do LP, 6 IX 1914 objął dowództwo Baonu Uzupełniającego T. Terleckiego. Potem przeniesiony do III baonu 3. pp LP II Brygady LP. 9. X 1914 mianowany ppor. piech., 15 X 1914 przesunięty z pułku do Dowództwa Etapu w Taracköz, 25 XI 1914 objął dowództwo plut. w 2. komp. I baon 3. pp LP. 12 III 1915 przeniesiony do 4. komp. I baonu 3. pp II Brygady, a 21 III 1915 dostał komendę nad 2. komp. Baonu Rekruckiego 3. pp II Brygady LP. Od 15 IV 1915 dowodził plut. w I baonie, od 16 VIII 1916 3. komp. I baonu 3. pp II Brygady LP. W czasie kampanii wołyńskiej dowodził 4. komp. I baonu 3. pp II Brygady LP (7 IX 1915 – 14 X 1916). 15 XII 1915 awansował na por. piech. i komendanta komp. (rozkaz Komendy LP nr 178). 15 X 1916 został wyznaczony zastępcą dowódcy III baonu, 1 XI 1916 awansowany na kpt. piech. Za postawę wobec nieprzyjaciela wyróżniony cesarską pochwałą. Po wycofaniu LP z linii frontu przeszedł do służby werbunkowej, początkowo od 4 IV 1917 jako kierownik PUZ w Warszawie, od 1 VI 1917 w XIV GUZ w Kielcach. Dwa tygodnie później przeniesiony do Zambrowa, gdzie pełnił obowiązki dowódcy baonu na 6. Kursie Wyszkolenia. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym, dowodził 4. komp. 3. pp LP. Po Rarańczy (15–16 II 1918) internowany w Bustyaháza, Dulfalva i Taracköz. Po zwolnieniu z obozu wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej (16 V 1918). Początkowo był zastępcą dowódcy baonu w 2. i 3. pp Polskiej Siły Zbrojnej, od 1 IX 1918 dowodził komp. garnizonową w Warszawie, następnie od 11 XI 1918 Stacją Zborną w Warszawie. Od 13 VII 1919 był zastępcą komendanta Głównej Oficerskiej i Żołnierskiej Stacji Zbornej w Warszawie. 1 IX 1920 objął funkcję w koszarowej stacji zbornej dla oficerów. Po zakończeniu wojny zweryfikowany w stopniu mjr. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919 i przydzielony m. in. do DOGen. Warszawa, a 10 II 1922 przeniesiony do rezerwy. 25 IV 1922 przywrócony do służby czynnej, został łącznikiem MSWojsk do „Sokoła”. 30 IV 1927 przeszedł w stan spoczynku. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako szklarz, w Powstaniu Warszawskim walczył w obronie Fortu Czerniakowskiego na Sadybie. Zmarł 2 IX 1946 w wyniku wypadku samochodowego na ul. Ząbkowskiej w Warszawie. Spoczywa na Powązkach. Odznaczony VM 5. kl., OON 5. kl., KN, KW.
Źródła:
- CAW I.120.1.103;
- CAW I.120.29;
- CAW I.120.63.746;
- CAW, AP 244;
- CAW I.120.1.386;
- Oss. rkps 15812/II;
- 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 12;
- Lista starszeństwa 1917;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.Rez.1934;
- W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
- H. Lewartowski, B. Pochmarski, J.A. Teslar, Szlakiem bojowym...;
- 'Monitor Polski' 1932, nr 92.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi