Caspaeri-Chraszczewski Tadeusz Marceli

ur. 24 X 1892 w Warszawie, s. Ludwika, prawnika, i Marii Jadwigi z Chraszczewskich. Student nauk społecznych i prawa.

Jego dziadek zginął w walkach o zjednoczenie Włoch pełniąc służbę pod Garibaldim, matka prowadziła w 1905 kółko samokształceniowe. Uczęszczał do Szkoły E. Ronthalera, następnie do Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Warszawie, którą ukończył w 1913. Należał do „Pet-u” i „Filarecji”. Kilkukrotnie zatrzymywany przez policję w związku z obchodami 300-lecia panowania Romanowów (1912). Od 1913 studiował w nauki społeczne w Genewie. Tam wstąpił do koła PPS oraz do ZS. Ukończył kurs podoficerski organizacji. Podczas letniego pobytu na kursie letnim w Oleandrach został wyznaczony do 1. Komp. Kadrowej (3 VIII 1914). 6 VIII 1914 wyruszył z nią w kierunku Michałowic. Po reorganizacji w Kielcach przeszedł do 1. pp LP. 7 IV 1915 mianowany chor. piech. (rozkaz Komendy LP nr 150). W VIII 1915 rozpoczął służbę w 6. pp III Brygady LP, gdzie dowodził plut., następnie 5. komp. Chory, 11 IX 1915 leczył się w Szpitalu LP w Kamieńsku, 14 XI 1915 w szpitalu w Bystrej k. Bielska. Rozkazem NKA z 21 XII 1915 zwolniony z LP. Od 1 II 1916 służył w POW, był instruktorem w Szkole Podchorążych i Szkole Podoficerskiej POW. Dowodził 1. Komp. Kadrową organizacji. 25 XII 1916 aresztowany przez Niemców podczas manifestacji antywerbunkowej. Przebywał w obozach i więzieniach w Lubaniu, Havelbergu w Saksoni-Anhalt i Modlinie. Zwolniony 15 III 1918, powrócił do pracy w POW.13 XI 1918 przyjęty do WP z jednoczesnym mianowaniem por. piech. ze starszeństwem z 2 XII 1918. Rozkazem z 15 I 1919 wyznaczony naczelnikiem kancelarii PKU Kielce po czym rozkazem z 2 II 1919 z oddaniem do dyspozycji DOGen. W-wa. 1–14 III 1919 pozostawał w dyspozycji Adiutantury Generalnej Naczelnego Wodza. 15 III 1919 został dowódcą 10. komp. 29. pp., 24 XII 1919 szefem Wydziału Oświaty O. II NDWP, od 15 VI 1920 szef sekcji propagandy i kulturalno-oświatowej, 1 IX 1920 został inspektorem objazdowym przy Naczelnym Dowództwie. Po wojnie zweryfikowany jako kpt. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919. W 1924 ukończył Wydział Dyplomatyczno-Konsularny Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie oraz studia prawa i nauk polityczny Uniwersytetu Jagiellońskiego (1925). Od 15 X 1923 służył w 20. pp, od 1 XII 1923 w 30. pp Potem służył w 67. pp. W 1927 znalazł się Gabinecie Wojskowym Prezydenta RP. 1 I 1930 awansowany na mjr. piech. ze starszeństwem z 1 I 1930. Podczas Kampanii Wreśniowej 1939 znalazł się na Węgrzech (19 IX 1939), gdzie został internowany. Po wkroczeniu Niemców do Budapesztu został wydany w ich ręce i osadzony w obozie Kaiserzeitenbruch k. Wiednia [?]. Przebywał tam do 7 VII 1945. Po wojnie powrócił do kraju. Pracował w Czerwonym Krzyżu, potem w instytucjach odbudowy Warszawy. Zmarł 26 VI 1975 w Warszawie. Odznaczony KN, OOP 5. kl., KW 5x, Złotym KZ i Srebrnym KZ.

Źródła:

  • AAN, ZLP, teka 271;
  • CAW I.120.63.746;
  • Lista chorych, rannych...;
  • IV Lista strat;
  • DRW 1918, nr 14;
  • DRW 1919, nr 6;
  • DRW 1919, nr 15;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
  • J. Majchrowski, Pierwsza Kompania...;
  • 'Kurier Literacko-Naukowy' (dod. do 'IKC') 1934, nr 216;
  • 'Orzeł Biały' (Londyn) 1964, nr 1 (1148);
  • 'Sowiniec' 2004, nr 24.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji