Burhardt-Bukacki Stanisław Seweryn, ps. „Bukacki”

ur. 8 I 1890 w Cannes we Francji, przyn. Częstochowa, s. Jana Krzysztofa, powstańca 1863, ziemianina, i Salomei Otylii z Dąbkowskich. Obywatel ziemski. Książeczka wojskowa nr 11268.

Ukończył Gimnazjum B. Kośmińskiego w Częstochowie i od 1910 studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej. Już w gimnazjum należał do „Sokoła”, od 1910 do ZS, z którego 1 XI 1910 przeszedł do PDS. W 1913 uzyskał stopień pchor. PDS. W III 1913 referentem sztabu Okręgu I PDS we Lwowie oraz komendantem Okręgu III PDS w Warszawie. Brał udział w przerwanym przez wybuch I wojny światowej kursie instruktorskim PDS w Nowym Sączu (15 VII – 2 VIII 1914). Po ogłoszeniu mobilizacji strzeleckiej w ZS i PDS zameldował się w siedzibie II Okręgu PDS przy ul. Dolnych Młynów w Krakowie. 3 VIII 1914 został przydzielony do 1. Komp. Kadrowej i służył w niej jako dowódca III plutonu. 6 VIII 1914 wyruszył wraz z Komp. w kierunku Michałowic. 9 X 1914 został mianowany ppor. i już 14 X por. piech. oraz dowódcą 4. komp. III baonu 1. pp LP. 1 I 1915 kpt. i dowódcą I baonu 1. pp I Brygady LP. 1 IV 1915 był mjr. w VIII randze i komendantem baonu (rozkaz NKA K. nr 6674). Został na krótko przeniesiony do sztabu I Brygady LP. Ranny pod Łowczówkiem (22 XII 1914) oraz pod Jastkowem (2 VIII 1915). 16 IV 1916 mianowany mjr. piech. Wyróżnił się męstwem w bitwie pod Kostiuchnówką (4–6 VII 1916). 7 VII 1916 przejął w zastępstwie ciężko rannego L. Berbeckiego dowodzenie nad 5. pp I Brygady LP, 28 XII został zatwierdzony na tym stanowisku. Na podstawie Rozkazu Oficerskiego Dowództwa LP nr 144 z 16 VII 1917 został zwolniony z LP bez prawa noszenia munduru i internowany w Beniaminowie (23 VII 1917–15 X 1918). Po uwolnieniu mianowany przez E. Rydza-Śmigłego komendantem POW na obszarze okupacji austriackiej.6 XI 1918 objął stanowisko szefa sztabu wojsk TRLRP w Lublinie i 10 XI 1918 awansowany na ppłk. piech. Od 24 XI 1918 szef sztabu DOGen. Warszawa. 27 V 1920 został szefem sztabu Armii Rezerwowej gen. K. Sosnkowskiego, 7 VII dowódcą 8. DP, 22 VII dowódcą grupy złożonej z 8. i 10. DP. Od IX 1920 dowodził GO 6. Armii WP na froncie podolskim. Po zakończeniu działań wojennych zajmował odpowiedzialne stanowiska w armii. W czasie przewrotu majowego 1926 opowiedział się po stronie J. Piłsudskiego (dowodził grupą „Cytadela”). Od 17 V 1926 był krótko szefem Sztabu Generalnego, II Wiceministrem Spraw Wojskowych, generałem do prac w GISZ, a w l. 1933–1935 II zastępcą szefa Sztabu Głównego. 22 XII 1935 został Inspektorem Armii. 1 I 1936 gen. dyw. 3 IX 1939 szefem Polskiej Misji Wojskowej we Francji. Sprawnie zarządzał ewakuacją oddziałów z Francji do Wlk. Brytanii w 1940. Zmarł 6 VI 1942 w Edynburgu. Spoczął na miejscowym cmentarzu Corstorphine Hill. Odznaczony m. in. VM 5. kl., KN z Mieczami, KW 5x, franc. Legią Honorową, a także niem. Żelaznym Krzyżem 2. kl. (rozkazem nr 177 NKA) i austr. Wojskowym KZ 3. kl. (rozkaz Komendy LP nr 157 z 25 IX 1915 oraz rozkaz Komendy LP nr 177).

Źródła:

  • ANKr., NKN, sygn. 435;
  • CAW I.120.1.103;
  • CAW I.120.1.386 (tu inne daty awansów oficerskich);
  • CAW I.120.27;
  • CAW I.120.63.746;
  • OGLub. 1918, nr 1;
  • OGLub. 1918, nr 7;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • R.O.1939;
  • H. Bagiński, U podstaw organizacji...;
  • T. Kasprzycki, Kartki z dziennika...;
  • T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski...;
  • Kto był kim...;
  • M. Kukiel, Generał Sikorski...;
  • G. Łowczowski, Piąty Pułk Piechoty...;
  • J. Majchrowski, Pierwsza Kompania...;
  • P. Stawecki, Słownik biograficzny...;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 12;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 15;
  • 'Monitor Polski' 1931, nr 18.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji