ur. 4 IV 1895 w Zborowie, s. Tadeusza, urzędnika skarbowego, i Stanisławy z d. Rafałowska.
W 1914 ukończył z maturą gimnazjum w Złoczowie. W l. 1912–1914 był członkiem „Zarzewia”, w l. 1913–1914 działał również w Drużynie Polowej Sokolej w tym mieście. W pierwszych dniach VIII 1914 wyjechał z drużyną do Lwowa i wstąpił do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu w Mszanie Dolnej został 23 IX 1914 wcielony przymusowo do austr. 20. pp, z którego wkrótce przeniesiono go do baonu zapasowego 80. pp. Skierowany do Szkoły Oficerów Rezerwy przy XI Korpusie, przebywał w niej od 1 V do VII 1915. Po jej ukończeniu, w stopniu kpr. – jednorocznego ochotnika, powrócił do 80. pp. W okresie VII–XI 1915 walczył na froncie rosyjskim. 2 XI 1915 został ranny. Po rekonwalescencji skierowano go na front włoski. Podczas walk ponownie ranny. Po wyleczeniu wrócił na front włoski. Na początku 1917 awansowany do stopnia chor., 18 VII 1918 ppor.3 XI 1918 wstąpił do WP w Krakowie i otrzymał przydział do Baonu Akademickiego, z którym w XI 1918 wyruszył na odsiecz Lwowa. W XII 1918 został dowódcą oddziału ckm w załodze Pociągu Pancernego nr 2 „Śmiały”, w którym walczył pod Lwowem i Niżankowicami. Następnie na froncie bolszewickim brał udział w walkach pod Baranowiczami, Wołożynem, Borysowem, Bobrujskiem, Mińskiem, Stołpcami, Pogorzelcami i Żabinką. 19 IV1920 awansowany do stopnia por. służby stałej piech. Po zakończeniu działań wojennych w 1921 skierowano go do 1. pspodh w Nowym Sączu. W 1922 został przeniesiony do 3. pspodh, służył w Bielsku i Cieszynie. 7 XII 1924 mianowany kpt. Pod koniec 1927 przeniesiony do 83. pp w Kobryniu. Od 5 XI 1928 służył jako dowódca komp. w 52. pp w Złoczowie. Po przeszkoleniu w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie pełnił funkcję dowódcy batalionu w 52. pp. 1 I 1932 awansowany do stopnia mjr. 6 XII 1937, przeniesiony do 86. pp w Mołodecznie, objął funkcję II zastępcy dowódcy pułku. 1 I 1939 mianowany ppłk., w czasie kampanii 1939 roku był dowódcą Ośrodka Zapasowego 86. pp, a potem sformowanego zapasowego 86. pp walczącego w składzie 19. DP. Na czele pułku przybył 20 IX 1939 z Oran do Grodna, którego bronił przed Sowietami. Po zakończeniu walk działał w konspiracji ZWZ-AK w Okręgu Wileńskim. W IV 1944 został szefem Oddziału III w Sztabie Oddziałów Partyzanckich utworzonym przez komendanta Okręgu AK Wilno ppłk. art. A. Krzyżanowskiego „Wilka”. Brał udział w akcji „Burza”. Podczas walk o Wilno był szefem III Oddziału sztabu generalnego „Wilka”. Po aresztowaniu w Boguszach płk. „Wilka” i oficerów jego sztabu przejął dowództwo okręgu. Skierował wówczas oddziały AK do Puszczy Rudnickiej. Po rozbrojeniu tych oddziałów Sowieci aresztowali większość żołnierzy i wywieźli do obozu w Kałudze. Po objęciu stanowiska komendanta Okręgu AK Wilno przez ppłk. dypl. J. Kulikowskiego „Ryngrafa” objął w nowo utworzonym sztabie Komendy Okręgu funkcję szefa Oddziału III Operacyjnego i pełnił ją do aresztowania przez NKWD 26 IX 1944. W wileńskim więzieniu przy ul. Ofiarnej był poddany ciężkim torturom. Został wywieziony do obozu nr 140 w Kalininie, przewieziony do obozu nr 41 w Ostaszkowie. Ciężko chory po śledztwie w NKWD, 26 VIII 1946 odesłany do Szpitala Specjalnego nr 1246 w Ostaszkowie. Zmarł z wycieńczenia 15 XII 1946 (wg innych relacji w 1945). Odznaczony m. in. VM 5. kl., KW 2x, MN, Złotym KZ, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Źródła:
- CAW VM, 3–267;
- E. Banasikowski, Na zew Ziemi Wileńskiej…;
- R. Korab-Żebryk, Operacja wileńska AK…;
- Małopolski Słownik biograficzny..., t. 4;
- 'Zeszyty Historyczne WIN' 1999, t. 12.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi