Benedykt Stefan Marian Juliusz, ps. „Feliks Markowski”

ur. 29 XI 1896 w Wiedniu, s. Fryderyka i Barbary, w. mojżeszowe. Absolwent gimnazjum.

8 VIII 1914 zaciągnął się do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu w Mszanie Dolnej złożył przysięgę na wierność cesarzowi i kontynuował służbę w 2. pp LP. 22 XII 1914 odnotowany jako kpr. w 5. komp. II baonu pułku. W okresie 14 I – 10 V 1915 był słuchaczem Szkoły Podchorążych LP, którą ukończył ze stopniem dostatecznym, i rozkazem nr 123 Komendy LP z 14 V 1915 uzyskał prawo do stopnia aspiranta oficerskiego w randze sierż. tyt. z poborami plut. Skierowany do formowanego w Piotrkowie i okolicach 4. pp III Brygady LP, objął dowodzenie plutonem w I baonie pułku. 15 XI 1915 mianowany chor. piech., 15 VII 1916 ppor. piech. W bitwie pod Kostiuchnówką (6 VII 1916) ciężko ranny, dostał się do niewoli rosyjskiej, przebywał m. in. w Moskwie w koszarach Mikołajewskich. Po nieudanej ucieczce z obozu jeńców w 1917 ukarany trzymiesięcznym aresztem. Po kolejnej, udanej ucieczce działał w POW. Następnie służył w II KP. Po bitwie pod Kaniowem (11 V 1918) przedarł się do Murmańska i 26 XI wyjechał z misją kurierską do Armii Polskiej we Francji. 5 IV 1917 wymieniony we wniosku o odznaczenie austr. Krzyżem Wojskowym Karola. W IV 1919 powrócił z armią do kraju. Awansowany do stopnia kpt. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919 był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie (16 VI – 30 XI 1919). Na początku 1920 służył w Referacie IV Fotograficznym Wydziału I Organizacyjnego Sztabu Generalnego (jako referent). Od II tego roku sprawował funkcję naczelnika Wydziału I Organizacyjnego Sekcji II Biura Wywiadowczego Sztabu Generalnego, IV–VI szefa Oddziału II 2. Armii WP, w VII dowództwa Frontu Ukraińskiego. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej służył w 58. pp. 31 VII 1924 przeszedł w stan spoczynku, w stopniu mjr. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako dziennikarz, m. in. „Polski Zbrojnej”, „Kuriera Polskiego”. Udzielał się także w organizacjach kombatanckich, w tym w ZLP. Po kampanii 1939 roku znalazł się na Węgrzech. Po wejściu Niemców do Budapesztu, w III 1944, został aresztowany i osadzony w Mauthausen. Po II wojnie światowej osiedlił się w Londynie, działał w Lidze Niepodległości Polski oraz Instytucie Piłsudskiego. W 1969 wszedł do Rady Narodowej w Londynie. Został mianowany przez prezydenta RP płk. piech. Zmarł 21 III 1987 w Londynie. Odznaczony VM, KN, KW.

Źródła:

  • AAN, ZLP, teka 270;
  • ANKr., NKN, sygn. 434;
  • CAW I.120.1.76;
  • CAW I.120.1.102;
  • CAW I.120.1.496;
  • CAW I.120.63.746;
  • Oss. rkps 15816/I;
  • VIII Lista strat;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • H. Bagiński, Wojsko Polskie...;
  • A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu...;
  • Kierownictwo obozu niepodległościowego...;
  • E. Kossewska, Związek Legionistów...;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1915, nr 4;
  • 'Monitor Polski' 1931, nr 132;
  • 'Wiadomości Instytutu Piłsudskiego' 1987, nr 3.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji