Bazarnik Ignacy

ur. 27 VII 1893 w m. Gwoździec (ob. część Krzeszowic k. Krakowa), wyznanie rzymskokatolickie, syn Jana i Katarzyny.

Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, po czym w roku akademickim 1913/1914 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Powołany do armii austro-węgierskiej, po krótkim czasie został zwolniony i we IX 1914 wstapił do LP. W 1916 dostał się do rosyjskiej niewoli, z której powrócił 21 XI 1918. Uczestniczył w wojnie z Ukraińcami i wojnie bolszewickiej. Po wojnie skierowany na kurs intendetury, o zakończeniu którego służył jako kpt. w 20. DP w Baranowiczach jako szef intendentury. Kolejno służył w DOK X Przemyśl i DOK IX w Brześniu n.Bugiem oraz w DOK V w Krakowie. Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim studiował od 1926 w Wyższej Szkole Intendetruy, po których awansował do stopnia mjr. W 1936 został szefem Intendentury DOK IV w Łodzi. W kampanii 1939 roku wzięty do sowieckiej niewoli i rozstrzelany w Kozielsku (1940). Odznaczony KW, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Źródła:

  • Corpus studiosorum..., t. 1;
  • S.Zając, Ocalić od zapomnienia… .

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji