ur. 21 IV 1894 w m. Myców k. Hrubieszowa, s. Władysława i Emilii z d. Czołowska. Uczeń Szkoły Realnej w Stanisławowie. Książeczka wojskowa nr 20863.
Wstąpił do LP 1 V 1915, został przydzielony do tworzonego 4. pp III Brygady LP. W 1915 ukończył Szkołę Podchorążych w Kamieńsku i 28 VIII 1915 przeniesiony został jako kpr. do 10. komp. 6. pp III Brygady LP. Odbył wraz z pułkiem całą jego kampanię. W 1917 ukończył Szkołę Oficerską LP w Dęblinie. Ranny 22 X 1915 pod Kuklami. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) internowany przez Austriaków od 14 IX 1917 i wcielony 15 III 1918 do 13. pp armii austro-węgierskiej potem do 30. DP. Po udanej dezercji dotarł do II KP w Rosji i walczył w jego szeregach w bitwie pod Kaniowem (11 V 1918) uniknął niewoli niemieckiej i rozpoczął organizowanie POW w Białej Cerkwi. Potem przedostał się do Odessy i wstąpił do 4. DS gen. L. Żeligowskiego. Brał udział w walkach 4. DS. W XII 1918 dostał się do niewoli ukraińskiej, z której został wkrótce zwolniony. Służył w WP przydzielony 23 XII 1918 do 2. pp Leg. W 1919 ukończył Szkołę Realną w Stanisławowie. 22 VI 1920 awansowany na ppor., a 16.06.1923 na por. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie był oficerem w 2. pp Leg. 1 I 1928 awansowany na kpt. piech. Kolejno służył w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty 5a w Cieszynie (1931), i w 4. pspodh (1932, 1935). W 1933 ukończył kurs dowódców baonów w Rembertowie i po przejściu do KOP objął dowództwo baonu KOP „Budsław” na Wileńszczyźnie. 19 III 1939 mianowany mjr. piech. W kampanii 1939 roku w dniach 17–19 IX jego baon prowadził walki opóźniające z sowieckim zagonem panc. Ranny, przeszedł 19 IX 1939 granicę litewską i został internowany w Birutanach. W 1940, po zajęciu Litwy przez Armię Czerwona został wywieziony do łagrów. Zwolniony na mocy układu Sikorski-Majski, wstąpił 28 VIII 1941 w Tockoje do Armii Polskiej w Rosji. Wyznaczony na z-cę dowódcy 17. pp, następnie szefem sztabu 17 pp, potem Komendantem Szkoły Podchorążych 6 DP., następnie ponownie szefem sztabu 17 pp., a po reorganizacji wojska (wg etatów angielskich) w 1943 z-cą d-cy, a w II 1944 d-cą 17. Lwowskiego Baonu Strzelców w 5. Kresowej DP. W bitwie o Monte Cassino jego baon przyczynił się do zwycięstwa zdobywając wzgórze San Angelo. W czasie walk o wzgórze został 17 V 1944 ranny. Za bohaterstwo w tych walkach odznaczony VM 4. kl. W XI1944 został przeniesiony do 4. Wołyńskiej Brygady Piechoty, gdzie od 24 XII 1944 do XI 1945 był z-cą d-cy Brygady. Na tym stanowisku brał udział w bitwie o Bolonię (9-22 IV 1945). Walczył w bitwie o Loreto oraz o Ankonę. Po zakończeniu walk awansowany na stopień ppłk. piech. Do IX 1947 służył w IV BP w Wielkiej Brytanii. 8 I 1948 powrócił do Polski. Zamieszkał w Staszowie. Miał problemy ze znalezieniem pracy, w l. 1950-1953 był bezrobotny ponieważ zakłady pracy odmawiały zatrudnienia go ze względu na przeszłość. Był kasjerem w Gminnej Spółdzielni, pracownikiem biurowym w szpitalu i przychodni. Dopiero w 1956 został zastępcą kierownika ds. administracji w Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Staszowie. Był m. in. radnym MRN i ławnikiem w Sądzie Powiatowym. W 1962, po przejściu na rentę przeniósł się do Krakowa, gdzie zmarł 2 VI 1973. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim. Odznaczony m. in. VM 4. i 5. kl., KN, KW 5x, Srebrnym KZ, brytyjskim DSO i włoskim Croce Al Valore Militare 3. klasy.
Źródła:
- AAN, ZLP, teka 170;
- CAW I.120.1.345;
- CAW I.120.32.365;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.1939;
- 'Monitor Polski' 1931, nr 132;
- W. K. Cygan, Kresy we krwi...;
- Kawalerowie Virtuti Militari..., t. 2, cz. 3;
- Małopolski Słownik biograficzny..., t. 3;
- informacje potomka legionisty, prof. dra hab Michała Baczkowskiego.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi