ur. 18 IV 1890 w m. Kłuszewo-Szajec k. Mławy, s. Antoniego i Józefy z d. Krośnicka. Lekarz medycyny. Książeczka wojskowa nr 24053.
Po ukończeniu gimnazjum w Płocku (matura z 18 VI 1910) studiował medycynę w Paryżu. Zaliczył tam 9 semestrów. Wstąpił do LP 8 IX 1915 został lekarzem III baonu 6. pp LP i przeszedł całą kampanię wraz z pułkiem. Awansował 16 IV 1916 do stopnia chor. san.(rozporządzenie NKA K. nr 7783 z 11 IV 1916 i rozkaz Komendy LP nr 209 z 28 IV 1916), a 1(15) XII 1916 na ppor. san.(rozkaz Komendy LP nr 256). Od 15 VI 1917 pełnił funkcję lekarza Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) w Polskim Korpusie Posiłkowym wykazany w 3. pp. 20 XI 1917 uzyskał dyplom doktora wszech nauk lekarskich na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i od tego dnia mianowany lekarzem I baonu 3. pp, a 20 I 1918 lekarzem formacji marszowych w DU Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po Rarańczy (15–16 II 1918) internowany w Dulfalva. Po uwolnieniu wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Awansowany 8 XI 1918 na por. lek. (12 X 1918) otrzymał nominację na lekarza 3. pp Polskiej Siły Zbrojnej (późniejszego 9. pp Leg.).Służył w WP podczas wojny z bolszewikami (1919–1920), a czasowo był także starszym ordynatorem oddziału chirurgicznego Szpitala Polowego nr 602. 24 IX 1920 otrzymał awans na kpt. lek. ze starszeństwem z 1 IV 1920. W 1921 ukończył trzymiesięczny kurs wyszkolenia dla lekarzy wojskowych przy Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie i od 15 I do 15 VII 1922 zajmował stanowisko szefa san. 3. DP Leg. Zweryfikowany jako mjr lek. ze starszeństwem z 1 VI 1919, od 15 VII 1922 do 5 IX 1922 pełnił obowiązki kierownika Rejonu Sanitarnego Równe, następnie ponownie w 9. pp Leg. Odbył studia higieniczne w Baltimore (USA), po czym od 8 II do 10 IV 1925 był pracownikiem Wojskowego Instytutu Higieny, następnie do 1928 był kierownikiem działu szczepionek w Oficerskiej Szkole Sanitarnej. Pracował jako kierownik Referatu Higieny w Departamencie Sanitarnym MSWojsk. 1 I 1929 awansował do stopnia ppłk. lek. W l. 1931-1934 służył w CWSan (3. BS). na stanowisku kierownika naukowego pracowni higieny wojskowej. W l. 1934–1935 był doradcą lekarskim prezydenta Liberii, gdzie przygotował plan reorganizacji służby zdrowia w tym kraju. Po powrocie został powołany do służby czynnej i 1 I 1935 otrzymał awans do stopnia płk. lek. Od 1937 ponownie w stanie nieuczynnym, po kampanii 1939 roku przedostał się do Francji, tam mianowany szefem san. w Zarządzie PCK. Po klęsce Francji przedostał się na wyspy brytyjskie, gdzie powierzono mu stanowisko szefa służby zdrowia w 1. BStrz. I KP. Po wojnie powrócił do kraju. W 1956 był profesorem nadzwyczajnym Akademii Medycznej w Warszawie, autorem licznych publikacji naukowych. Żonaty dwukrotnie. Odznaczony m. in. VM 5. kl., KN, KW 2x, franc. Legią Honorową 4. kl.
Źródła:
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.1.425;
- CAW I.120.32;
- Oss. rkps 15812/I;
- Lista starszeństwa 1917;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.1939;
- Corpus studiosorum..., cz. 1;
- W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
- M. Dutkiewicz, Służba zdrowia...;
- Rok bojów na Polesiu...;
- L. Zembrzuski, Złota Księga...;
- 'Monitor Polski' 1932, nr 12.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi