Aleksandrowicz Wacław

ur. 21 I 1884 w Warszawie, s. Ludwika, przedsiębiorcy, i Eleonory. Student, w. rzymskokatolickie.

W 1904 ukończył z maturą gimnazjum w Mariampolu, po czym w l. 1906–1912 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1908 należał do Związku Walki Czynnej, a od 1910 ZS. Ukończył kurs oficerski ZS w Krakowie. Od 7 VIII 1914 dowodził III plut. 9. komp. strzeleckiej (późniejszej 3. komp. V baonu 1. pp LP). 9 X 1914 mianowany ppor. piech. 15 IV 1915 i przeniesiony na stanowisko dowódcy plut. do 4. komp. VI baonu. Rozkazem nr 135 NKA z 2 VII 1915 mianowany chor. z odznakami XII rangi. Ranny 6 XI 1915 pod Wielką Miedwieżą, do 15 XII 1915 leczył się w szpitalach w Krakowie, Zakopanem i Nowym Targu. Ponownie ranny 5 VII 1916 pod Kostiuchnówką, do 30 X 1916 przebywał w szpitalu w Krakowie. W IV 1917 odnotowany jako dowódca plutonu w 7. komp. II baonu 1. pp LP i przedstawiony do odznaczenia austr. Krzyżem Wojskowym Karola. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) 20 VII 1917 internowany przez Niemców w Beniaminowie. Zwolniony 1 II 1918, wyjechał do Krakowa, gdzie wstąpił do POW. Był dowódcą sekcji w oddziale lotnym, uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków na przełomie X i XI 1918. Awansowany 1 XI do stopnia por. piech. przez gen. Bolesława Roję. W szeregach 5. pp. Leg. uczestniczył w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa. W I 1919 przeniesiony do 6. pp Leg, gdzie dowodził kompanią. 9 VII 1919 został ranny, po powrocie ze szpitala od 30 VIII 1919 dowodził 2. komp., a od 4 XII 5. komp. pułku. Chory, od 19 IV do 25 V 1920 leczył się na tyłach, po czym powrócił do pułku. Od 1 VII 1920 w 8. komp., ale już 10 IX 1920 został oddany do dyspozycji dowództwa 2. Armii WP, na tym etacie przebywał do zakończenia wojny. 20 I 1921 został przydzielony do 2. komp. 6. pp. Leg, 25 X 1921 przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany jako kpt. rez. piech. ze starszeństwem z 1 VI 1919. Powołany 7 III 1923 do służby w Straży Granicznej i 17 VII został zdemobilizowany. 24 IV 1925 podjął służbę czynną w 45. pp, jako oficer rezerwy. 13 IX 1925 przeniesiono go na pięciomiesięczny kurs doszkalający młodszych oficerów w Chełmnie. Po jego ukończeniu otrzymał dowództwo 6. komp. swojego pułku. 31 III 1926 przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 19 V 1926 w następstwie nieostrożnego obchodzenia się z bronią w majątku Czeresa. Pochowany został na cmentarzu w Miorach w pow. Brasław. Brat Konstantego legionisty. Odznaczony KN, KW 4x.

Źródła:

  • ANKr., NKN, sygn. 434;
  • CAW AP 623;
  • CAW I.120.1.101;
  • CAW I.120.1.386;
  • CAW I.120.63.271 e;
  • CAW I.120.63.746;
  • V Lista strat;
  • Lista starszeństwa 1917;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • Corpus studiosorum..., cz. 1;
  • W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
  • K. Stepan, Prawie jak słownik;
  • F. Sławoj-Składkowski, Beniaminów...;
  • Materiały do historii...;
  • T. Kasprzycki, Kartki z dziennika...;
  • 'Dziennik Personalny MSWojsk' 1926, nr 49;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1915, nr 8;
  • 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 15;
  • 'Monitor Polski' 1931, nr 296.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji