ur. 28 I 1894 w m. Straconka (ob. część Bielska-Białej), s. Andrzeja i Anny z d. Procner. Nauczyciel.
Ukończył szkolę powszechną i gimnazjum w Białej, uzyskując w 1914 maturę. Od 15 VIII 1914 oddziałach strzeleckich, następnie od 16 VIII w LP. Po 21 IX służył w 3. pp jako zastępca sekcyjnego. W V 1915 przeniesiony do 1. komp. I baonu 4. pp III Brygady LP. Chory, do 18 XII 1915 leczył się w Domu Rekonwalescentów LP w Kamieńsku Po powrocie do służby przeniesiony do 6. pp i awansowany do stopnia kpr. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) wcielony do armii austro-węgierskiej, gdzie ukończył szkołę podoficerską, a później oficerską. Od XI 1918 służył w WP w stopniu ppor. piech dowodził komp. i walczył w obronie Lwowa. W wojnie z bolszewikami (1919–1920) służył w 157. rezerwowym pp i w 7. pp Leg. 30 XI 1924 został przeniesiony do 6. pp Leg. z jednoczesnym awansem do stopnia kpt. Początkowo dowodził kompanią. W l. 1928–1930 sprawował funkcję kwatermistrza. W 1930 ukończył kurs w CWPiech. w Rembertowie i 1 I 1931 został awansowany do stopnia mjr. z przydziałem do 65. pp, gdzie od IV 1931 dowodził baonem. W l. 1932–1938 był dowódcą baonu w 63. pp, a 19 III 1939 został mianowany ppłk. piech. i zastępcą dowódcy 73. pp w Katowicach. Od 24 VIII 1939 dowodził 201. rezerwowym pp. Na czele pułku walczył w składzie Armii „Kraków” w kampanii 1939 roku. 10 IX 1939 osłaniał przeprawę przez Wisłę w rejonie Baranowa i walczył pod Osiekiem, gdzie pułk poniósł ciężkie straty. 16 IX 1939 jego pułk został odrzucony na skraj Puszczy Solskiej. 19 i 20 IX 1939 walczył w rejonie Ulowa i Narola, usiłując „otworzyć” drogę na Lwów dla GO „Śląsk”. Po utracie możliwości walki wraz z grupą kilkunastu żołnierzy próbował przedostać się lasami do Lwowa. Zadenuncjowany przez Ukraińców, został 25 IX 1939 wzięty do niemieckiej niewoli pod Lubaczowem. Przebywał w oflagach II B Arnswalde, oflagu II D w Gross Born i VI B Dössel. W V 1946 powrócił do kraju. 20 VI 1946 podjął pracę w Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Górnośląskiego w Bielsku-Białej. 9 IX 1950 (wg aktu oskarżenia z 9 X 1950 ) został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz wywiadu brytyjskiego Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Katowicach z 8 I 1951 został skazany na dożywotnie więzienie. Wyrok złagodzono do 5 lat więzienia. Karę odbywał w Cieszynie, Katowicach i Wronkach. Z więzienia został zwolniony 13 VII 1956. Powrócił na poprzednie stanowisko w swoim zakładzie pracy, skąd 1 VI 1959 przeszedł na emeryturę. Żonaty z Marią, miał córkę. Zmarł 24 IX 1978 i został pochowany w Bielsku Białej. Odznaczony m. in. VM 4. kl., KN, OOP 5. kl., KW, Srebrnym KZ, Odznaką Honorową „Orlęta”.
Źródła:
- CAW I.120.63.263;
- CAW I.120.63.678;
- V Lista strat;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- R.O.1928;
- R.O.1932;
- R.O.1939;
- W. Adamczyk, Przeciw nawale rok 1939. Pamiętnik dowódcy 201 pułku piechoty, Warszawa 1970;
- L. Głowacki, Działania wojenne...;
- Małopolski Słownik biograficzny..., t. 4;
- W. Steblik, Armia 'Kraków'...;
- W. Adamczyk, Bitwa o Ulów, 'WTK' 1959,nr 23;
- 'Monitor Polski' 1931, nr 218.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi