ur. 17 IV 1884 we wsi Nehoreło k. Słucka [?], s. Kazimierza i Marii z d. Abdank, w. rzymskokatolickie. Handlowiec. Książeczka wojskowa nr 16282, 37098.
Ukończył szkołę realna w Jekaterynosławiu, od 1899 w Szkole Handlowej E. Rontalera w Warszawie, gdzie zdał maturę w 1905. Od 1901 działał w socjalistycznym „Promieniu”, od 1902 w PPS-Proletariat i w 1903 został po raz pierwszy aresztowany w kotle w jednej z drukarni, zdołał zbiec z konwoju i przedostać się do Galicji. Po wybuchu rewolucji 1905 powrócił do zaboru rosyjskiego, został ponownie aresztowany i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Więziony następnie w więzieniu Kresty w Petersburgu i zesłany do gub. Ołonieckiej, skąd w 1907 lub 1908 zbiegł do Francji. W Paryżu ukończył Akademię Handlową (1909), po czym powrócił do Krakowa. Należał do ZS od 1911. Na początku VIII 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich J. Piłsudskiego. 10 VIII 1914 wyruszył z Krakowa z 14. komp. strz., ale 12 VIII 1914 przeniósł się do kawalerii W. Beliny-Prażmowskiego, od 16 VIII w LP. 2 IX 1914 został zastępcą dowódcy 5. szw. Wraz z B. Wieniawą-Długoszowskim po utarczce z rosyjskim 5. pułkiem dragonów 5 IX 1914 opanował Końskie. Następnie uczestniczył w walkach pod Nowym Korczynem i w odwrocie przez Ulinę Małą. Od 5 X 1914 dowodził oddziałem gospodarczym 1. puł LP, z którym przeszedł cały szlak bojowy LP. W okresie IV–X 1915 leczył się w szpitalu garnizonowym w Krakowie. Po powrocie do służby pełnił funkcję oficera gospodarczego dyonu i pułku. 6 VIII 1915 otrzymał awans na ppor. kaw. Służył w 4. szw. i przejściowo w 5. szw. kaw. Jako oficer prowiantowy został 1 IV 1916 awansowany do stopnia ppor. kaw. (XI ranga, rozporządzenie NKA K. nr 7783 z 11 IV 1916 i rozkaz Komendy LP nr 209). Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) internowany przez Niemców w Beniaminowie i zwolniony w III 1918. Służył w POW. 21 X 1918 rozbrajał Niemców w Lublinie, a 10 XI 1918 był jednym z witających J. Piłsudskiego po jego powrocie z Magdeburga i przez pewien czas był jego adiutantem. Po 11 XI 1918 w WP; formował 3. puł, następnie 7. puł. Awansowany 17 XII 1918 do stopnia por. kaw., który otrzymał wcześniej z nadania płk E. Śmigłego-Rydza. Od 1 IV 1919 do 30 XI 1919 był referentem wyszkolenia i organizacji w DOGen. Warszawa. Rozkazem z 27 XI 1919 przydzielony do Oddziału II NDWP. Jako oficer DOGen. Warszawa dekretem i z dniem 1 XII 1919 mianowany rtm. kaw. W l. 1920–1923 pracował w poselstwie polskim w Estonii, początkowo jako zastępca delegata (pomocnik attaché) wojskowego, a od 18 IV 1921 jako attaché wojskowy. Wykazany w stopniu mjr. w Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1.6.21 r. Był wówczas przydzielony do 7. puł. Po powrocie do kraju pracował w Komisji poborowej Powiatowej Komendy Uzupełnień w Ciechanowie, następnie od 7 IX 1925 służył jako dowódca 4. szw. kaw. Korpusu Ochrony Pogranicza. 1 I 1927 został awansowany do stopnia ppłk. ze starszeństwem z 1 VII 1925. W l. 1924–1926 był dowódcą kaw. KOP, od 23 V 1927 został zastępcą dowódcy 14. puł, w tym okresie zaliczył także kurs dowódców pułków w Rembertowie (26 IX–30 XI 1927). Od I 1928 dowodził 11. puł. W 1930 przeniesiony w stan spoczynku. Był następnie wicedyrektorem Zakładów Włókienniczych K. Scheiblera i L. Grohmana w Łodzi. Był w tym czasie prezesem łódzkiego koła ZLP i członkiem zarządu okręgu łódzkiego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Podczas II wojny światowej w konspiracji w Związku Powstańców Niepodległościowych (następnie Kadra Polski Niepodległej), od 10 X 1939 członek Komendy Naczelnej, następnie szef sztabu organizacji. W 1942 przeszedł do piłsudczykowskiego Obozu Polski Walczącej, od V 1943 [?] kierował wydziałem gospodarczym organizacji. Należał do AK. Aresztowany 12 IV 1944 przez Gestapo wraz z mjr. M. Karskim, więziony na Pawiaku. Rozstrzelany 11 V 1944 w ruinach getta w Warszawie. Po wojnie ekshumowany i pochowany na terenie kwatery powstańczej Cmentarza Wolskiego w Warszawie. Żonaty dwukrotnie, z pierwszą żoną, Janiną Rybicką, miał córki Jadwigę (ur. 1908), Hannę (ur. 1910) i Helenę (ur. 1914). Odznaczony m. in. VM 5. kl., KN, KW.
Źródła:
- ANKr., NKN, sygn. 434;
- CAW, AP, 22;
- CAW, VM 53–4340;
- CAW I.120.1.386;
- CAW I.120.33;
- CAW I.120.63.746;;
- Lista strat V–VII 1915;
- DRW 1918, nr 13;
- DRW 1919, nr 98;
- DRW 1919, nr 100;
- Spis oficerów służących czynnie...;
- R.O.1923;
- R.O.1924;
- W. K. Cygan, Oficerowie Legionów..., t. 1;
- R. Domańska, Pawiak...;
- M. Gałęzowski, Wierni Polsce...;
- P. Hubiak, Belina i jego ułani...;
- M. Jabłonowski, Formacja specjalna...;
- Księga dziejów 7 Pułku...;
- Rodowody pułków jazdy...;
- F. Sławoj-Składkowski, Beniaminów...;
- J. Smoleński, Historia 1. Pułku Ułanów...;
- J. Żuławski, Rodowód i organizacja...;
- 'Beliniak' 1962, nr 12;
- 'Goniec Polowy Legionów' 1916, nr 15;
- 'Przegląd Kawaleryjski' 1933, nr 7;
- "Monitor Polski" 1931, nr 251.
Autorzy:
Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918
Tagi