Turyczyn Władysław Paweł

ur. 18 I 1894 w m. Maków Podhalański, s. Romualda i Zofii z d. Puchalska, przyn. Maków k. Myślenic.

Urodził się w Makowie Podhalańskim, szkołę powszechną ukończył w Kętach a Gimnazjum w Wadowicach, gdzie w VI 1913 uzyskał maturę. W tym ieście przez 2 lata należał do Strzelca. W roku akademickim 1913-1914 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Do LP wstąpił 16 VIII 1914, w okresie 12 IX 1914 - 1 XII 1914 jako sierż. był przydzielony był do grupy garnizonowej w Krakowie. Następnie został odkomenderowany na oficerski kurs karabinów maszynowych w Bruck k.Wiednia (1 XII 1914- 15 II 1915). Po jego zakończeniu organizował w Falsövisö (Węgry) oddział km 2. pp LP. Od 1 IX 1915 pełnił służbę frontową, 5 XI 1915 został dowódcą 3. okm III baonu 2.pp II Brygady LP. Z dniem 1 IV 1916 został mianowany chor. w XII randze (rozporządzenie NKA K. nr 7783 z 11 IV 1916 i rozkaz Komendy LP nr 209), a 1 IV 1917 ppor. Za okazane bohaterstwo w bitwie pod Gruziatynem 21 VI 1916 został po wojnie odznaczony VM 5 kl. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) służył do X 1918 w I i III baonie 2.pp Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht). Od XI w WP w 34. pp w Dęblinie jako dowódca kkm. Od 1 II 1919 służył w baonie zapasowym 34. pp w Białej Podlaskiej. Formalnie przyjęty do WP dekretem z 12 IV 1919 i przydzielony do 34. pp z dniem 1 XI 1918. Z dniem 1 XII 1919 mianowany por. piech. 25 VI 1920 został dowódcą baonu zapasowego 15.pp w Brześciu Litewskim. Zweryfikowany jako kpt. ze starszeństwem z 1 VI 1919, służył od 1922 w 72.pp w Radomiu. Mjr piech. ze starszeństwem z 1 VII 1925, jednocześnie był rejonowym komendantem Przysposobienia Wojskowego w 72.pp. 23 XII 1929 został rejonowym komendantem stołecznego PW przy 28. DP w Warszawie, od X 1931 służył w DOK I Warszawa na podobnym stanowisku. 23 III 1932 został dowódcą baonu w 30.psk, następnie służył w 6. pstrz Podhalańskich. 1 VII 1936 awansowany do stopnia ppłk. 2 III 1938 został kierownikiem Wydziału PW w Państwowym Urzędzie WF i PW w Warszawie. 7 XI 1939 znalazł się w niewoli niemieckiej, przebywał w obozach jenieckich Rotenburg, Braunschweig i Woldenberg. Po zakończeniu II wojny osiadł wraz żoną w Kętach, gdzie zmarł 17 XII 1959. Pochowany na miejscowym Cmentarzu Komunalnym. Odznaczony był między innymi VM 5 kl., KN, KW, Złotym KZ, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości.

Źródła:

  • CAW I.120.63.103;
  • ANKr., NKN, sygn. 434;
  • CAW I.120.63.746;
  • CAW I.120.63.263;
  • CAW I.120.1.386;
  • Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51 – 1917/18, t.III, T-Ż, Kraków 2015;
  • DRW 1919 nr 44;
  • DRW 1919 nr 45;
  • DRW 1919 nr 98;
  • "Goniec Polowy Legionów" R.II (1916) nr 15 z 10 V;
  • R.O.1923;
  • R.O.1924;
  • R.O.1928;
  • R.O.1932;
  • R.O.1939;
  • M.Cisek, W kącie czy na froncie? Kęty wokół legendy legionowej, Kęty 2013.

Autorzy:

Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek
Słownik Legionistów Polskich 1914-1918

Tagi

  Pobierz

  Powróć

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.

Więcej informacji